Deborah Klaassen – Bek dicht en dooreten. ISBN 978-90-446-1661-3, 205 pagina’s, € 16,95. Amsterdam: Prometheus 2010.
Het omslag toont een meisje in een vrolijk jurkje met een zak patat in de hand. Een chicklit met een wat barse titel? Wat moet ik, niet behorend tot de doelgroep, daar nou mee? Maar na het lezen van de eerste bladzijden ben ik verkocht. De hoofdpersoon Laura, een Nederlands meisje dat in Londen arriveert om daar als au pair aan de slag te gaan bij een Joods tandartsgezin, wordt direct trefzeker neergezet en haar ontmoeting met haar weerzinwekkende landgenoot Horrible Herman is ronduit hilarisch. En zo volgen we in hoog tempo het avontuur van Laura in een voor haar onbekende wereld. Haar kennismaking met het gastgezin en hun zoontje Ravi, waarvoor zij als oppas is ingehuurd, neef Dave en diens ex Haruhi worden vrolijk beschreven evenals de eerste sabbat met Dave’s ouders als gast. En dan ontmoet Laura op een feestje wederom Horrible Herman en eindigt de volgende morgen bloot op een matras in diens kamer. Haar geheugen laat haar in de steek, maar volgens Herman bleef ze in haar slaap steeds het woord ‘suiker’ herhalen. En dan begint Laura dwangmatig te snoepen en wordt ze steeds molliger. Haar tanden spelen een steeds belangrijker rol in het vervolg. Ze helpen haar op een gruwelijke manier af te rekenen met Herman, maar zijn daarmee niet tevreden. Dan neemt Laura op een zeer radicale manier het heft in handen. Meer geef ik niet weg, dat moeten jullie echt zelf lezen.
Een opmerkelijk en vrolijk debuut. Het is een verschrikkelijk bizar verhaal met elementen van horror, zwarte humor en ranzige seks, die wonderwel passen in het goed uitgewerkte plot, dat spannend is tot het eind. Ik wou dat ik de creatieve fantasie van Deborah Klassen had. Een genre overstijgend boek.
Deborah Klaasen studeerde filosofie en journalistiek in Leiden en Creative Writing in London bij niemand minder als Fay Weldon, die over haar zei: ‘She’s got a sick mind’. En dat blijkt ook wel uit de gruwelijke manier waarop Herman zijn zaakje verliest. Normaliter geen prettige scene om als man te lezen, maar Herman is zo weerzinwekkend neergezet dat ik dacht ‘zijn verdiende loon’. Dit boek is haar eigen vertaling van haar afstudeerscriptie: Shut up and eat! Ik ben benieuwd naar haar volgende boek en sluit af met haar opmerking: ‘Een boek schrijven is als een sinaasappel uitpersen, denk ik nu: het sap dat het eerst komt is het lekkerst. Als je te hard perst, krijg je al die draadjes en velletjes, daar zit niemand op te wachten.’
Dit boek is woensdag 26 januari 2011 eveneens uitgebreid besproken in het programma PuurCultuur op MeerRadio.