Tegen de liefde?

Stine Jensen – Het broekpak van Olivia Newton-John. Stukken tegen de liefde. ISBN 978-90-263-2359-1, 192 pagina’s, € 15,- Amsterdam: Ambo 2011.

De journaliste en publiciste Stine Jensen heeft al diverse boeken in verschillende genres op haar naam staan. Ze lijkt wel een alleskunner. Met veel plezier las ik een kleine twee jaar geleden haar roman Dokter Jazz en keek daarom uit naar dit boek. Het is een aantal eerder gepubliceerde, maar voor dit boek herziene artikelen over de liefde. Of volgens de auteur, tegen de liefde. Ze haalt haar materiaal uit de literatuur, de film en tv-series, ze heeft ongelooflijk veel gelezen en gezien, en geeft daar haar eigen interpretatie aan. Voor mij was het leuke bij het lezen van deze stukken de herkenning als er een boek, film of serie wordt behandeld dat ik zelf heb gelezen of gezien, zodat ik kan nadenken of ik het eens ben met Jensens aan het papier toevertrouwde gedachten. Ze noemt haar boek ‘een ode aan de hel die liefde heet’. De artikelen gaan, achtereenvolgens, over tienerdromen, bedperikelen, so happy together, monogamie en nahuwelijk. Onderwijl kijkt ze naar haar eigen ontwikkeling van dromende tiener naar een door ervaring sceptisch geworden vrouw die ‘de ware’, zo die al mocht bestaan nog niet heeft ontmoet, de veertig ziet naderen en zich ontspant bij series als Mad Men, In Treatment en Dexter. Prachtig vind ik het essay Komt een negerin bij de doker, waarin Jensen vilein de draak steekt met Kluun, Robert Vuijsje en Heleen van Royen (allen door mij besproken; AK) en de maatschappelijke discussie rondom hun werk. Ze besluit met:

‘Laten we hopen dat boze zwarte vrouwen in de toekomst krijgen waar ze echt op zitten te wachten: een door het hart snijdende relroman waarin actuele maatschappelijke thema’s als rassen-, sekse en leeftijdsdiscriminatie serieus aan de kaak worden gesteld, zonder eendimensionale stereotyperingen van gekleurde medemensen (zware vrouwen blij), maar wel met veel seks (oude mannen blij) en als het kan van enig literair niveau (Stine ook blij). Misschien kunnen straatrumoer, een erotische voorkeur voor ‘negerinnenbillen’ en ‘echte’ literatuur dan best hand in hand gaan.’

Jensen heeft ze een mij aansprekende plezierige schrijfstijl. Als ik goed tussen de regels door lees is ze helemaal niet tegen de liefde, wel gerijpt door ervaring, maar diep in haar hart zou ze nog zo graag die romantische jonge vrouw zijn die ze eens was. Ze weet dit alleen goed te verbergen met veel humor en soms vlijmscherpe analyses. Ik heb van dit boek genoten.