Andy van der Meijde & Thijs Slegers. Geen genade. ISBN 978-90-71359-64-4, 324 pagina’s, € 19,95. Gouda: Voetbal International 2012.
Openhartige bekentenissen van een mislukte voetballer.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik nooit iets heb gehad met Andy van der Meijde, overigens ook nooit iets tegen hem. Ik moet hem ongetwijfeld meermalen op tv hebben gezien in wedstrijden van Ajax en het Nederlands elftal, maar eigenlijk is hij me nooit opgevallen. Dat gebeurde pas toen hij, zichtbaar niet in de allerbeste conditie, zich na een jarenlang verblijf in het buitenland aanmeldde bij PSV. Dat bleek een mislukt avontuur en het einde van de profvoetballer loopbaan van Van der Meijde, die daarmee weer snel van mijn netvlies verdween om daarin pas terug te keren tot dit boek verscheen, wat tot mijn verbazing nog een onverbiddelijke bestseller bleek te zijn.
In dit boek vertelt Van der Meijde (1979)zijn levensverhaal dat hij in de ik-figuur heeft laten optekenen door Thijs Slegers. Andy werd geboren in een Arnhemse volkswijk. Zijn vader spoorde niet en was verslaafd aan gokken en vrouwen. Zijn ouders scheidden en zijn band met zijn vader is sindsdien marginaal. Tot zijn geluk kon Andy goed voetballen en werd hij vrij jong gescout door Ajax. Hij was een agressieve speler, die als het zo uitkwam rustig een andere speler het been brak, wat hem dan op een week schorsing door Co Adriaanse, toentertijd hoofd opleidingen, kwam te staan.
Op een gegeven moment kreeg Andy interesse in het andere geslacht: ‘Ik was op veertienjarige leeftijd al niet te verzadigen als het om vrouwen ging. Meerdere keren per dag seks was voor mij geen enkele probleem.’ En zo gaat het het hele boek door, ook tijdens wat serieuzer relaties. Vaak in gezelschap van medespelers. Na zijn debuut in de A-selectie werd Van der Meijde uitgeleend aan FC Twente, waar hij zich als voetballer verder ontwikkelde. Met tegenzin ging hij terug naar Ajax, waar hij optrok met Mido en Ibrahimovic. De heren reden in afgrijselijk dure auto’s en namen het ervan op alle gebieden.
Andy had inmiddels een vaste relatie met Diana, maar pieste regelmatig buiten de pot: ‘Hoe vaak ik haar ook bedroog, het ging nooit ten koste van de seks met haar.’ Zonder overleg werd hij door Ajax in 2003 verkocht naar Internazionale te Milaan, waar zijn neergang begon. Hij kon de weelde niet aan, raakte regelmatig geblesseerd en werd steeds minder opgesteld. In 2005 ging hij bij Everton in Liverpool spelen, waar hij, mede dankzij blessures, weinig aan de bak kwam. Hij vertrok daar in 2009 en probeerde het nog even tevergeefs bij PSV (zie hierboven).
Enerzijds is Van der Meijde vrij eerlijk over de foute keuzes, die hij in zijn leven gemaakt heeft. Anderzijds is het toch ook wel vrij vaak een van zijn vele trainers die volgens hem niet adequaat met hem omging. Ook in de persoonlijke sfeer ging er veel fout vanwege drugs, drank en seks buiten de deur. Hij zal het zelf stellig emotioneel ontkennen, maar misschien lijkt hij toch meer op zijn vader dan hem lief is. Hij heeft scheppen met geld verdiend en weer uitgegeven ook. Desalniettemin kan hij er nog steeds aardig van leven, dus hij is niet totaal mislukt.
Hij zegt zelf: ‘Ik heb, deels omdat ik het over mijzelf heb afgeroepen, de meest vreemde dingen meegemaakt. Dat je vrouw een privédetective inschakelt omdat je vreemdgaat, is een duidelijk geval van eigen schuld, dikke bult. De talloze hamstringblessures die ik bij Everton had, waren het gevolg van leven op een manier die voor een topsporter ongezond is. Dat mijn ex van mijn geld een dierentuin inricht en dat mensen mij daarom als een halve gare gaan zien, kan ik niet helpen. Op een ontvoering van mijn hond zat ik net zo min te wachten.’
Wie dit verhaal kritisch leest heeft er weer een argument bij om te pleiten voor ‘normalere’ spelerssalarissen. Dat zorgt ook vast voor minder excessief gedrag door sommige over het paard getilde voetbalprofs.
Ik heb het verhaal met groeiende verbazing gelezen. Soms is het best leuk, als hij schrijft over de menagerie van Diana, met onder andere een kameel. Andy moet een zeldzaam naïeve man zijn. Het had zo mooi kunnen zijn.
Een merkwaardig boek.
Aan dit boek werd tevens ruim aandacht besteed in de boekenrubriek LeesKost van het programma PuurCultuur op MeerRadio (woensdag 2 januari 2013).