Lulu Wang – Nederland, wo ai ni. ISBN 978-90-820047-0-0 (in België verschenen onder de titel Regenland, wo ai ni, ISBN 978-90-820047-1-7), 108 pagina’s, € 12,50. Den Haag: Uitgeverij Lulu Wang 2012.
Vrolijk verslag van een cultureshock.
Nederland, wo ai ni betekent Nederland, ik houd van jou. Dit boekje laat de allereerste ervaringen zien van een 25-jarige hoog opgeleide Chinese vrouw met ons land, waar ze als native speaker een baan als docent Chinees was aangeboden aan de Maastrichtse hogeschool. Ze laat hiervoor een haar ouders en de vriend waarmee ze in het geniep samenwoont achter en zegt haar baan op aan de Universiteit van Peking. De felle zon verergerde haar huidaandoening en maakte het door ons vaak zo verfoeide Nederlandse klimaat voor haar juist aantrekkelijk.
Omdat het over de auteur zelf gaat is het eigenlijk een korte autobiografie. Op amusante wijze laat Lulu de enorme verschillen zien tussen het China en het Nederland van 1985, het jaar waarin ze hier aankwam.
In de trein naar Maastricht viel Lulu direct op dat haar medereizigers oogcontact met haar meden en daarom durfde ze geen sesamkoekjes uit te delen. In de binnenstad van Maastricht waande ze zich in de sprookjes van Hans Christiaan Andersen. In de koelkast van haar appartement trof ze Coca-Cola, Sprite, kaas, ham, penen, appels, melk en yoghurt aan. De spartaans opgevoede Wang besloot de frisdranken te bewaren voor haar zwakke momenten, als troostdrank. ‘Ik was een net meisje en lustte geen luxeartikelen!’ In China verleidden buitenlandse mannen sommige vrouwelijke studenten met frisdrank: ‘afgelikte boterhammen waren het’. Thuis moest ze in de rij voor het badhuis, hier had ze de luxe van een eigen douche. Ze verbaasde over een man die tegen zijn hond praatte en over het eten van brood en boter zonder dat te verwarmen. Hilarisch zijn de stukjes over haar bezoek aan de supermarkt en haar bezoek aan een seksbioscoop, samen met uitsluitend oude mannen. En zo gaat het maar door, prachtig.
Eigenlijk beschrijft Lulu alleen maar haar eerste dagen in Nederland. Ik ben erg benieuwd hoe het haar verder ging. Misschien heeft ze dat allang elders in één van haar boeken, waarmee ik niet bekend ben, opgeschreven. Anders wordt het hoog tijd! Ik ben in ieder geval reuze benieuwd.
Wang’s stijl van schrijven komt bij mij leuk over. Dit prachtig geïllustreerde en goed verzorgde boekje was voor mij een aangename eerste kennismaking met haar werk.
Aan dit boek werd tevens ruim aandacht besteed in de boekenrubriek LeesKost van het programma PuurCultuur op MeerRadio (woensdag 20 februari 2013). Klik op nederlandwoaini om dit te beluisteren.