Sophie McKenzie – Sluit mijn ogen. Vertaald uit het Engels (Close My Eyes) door Jolande te Lindert. ISBN 978-94-005-0253-6, 344 pagina’s, € 19,95. Utrecht: A.W. Bruna 2014.
Psychologische thriller in de familiesfeer.
Sophie McKenzie heeft gewerkt als journalist en docent creatief schrijven. Ze was zeer succesvol in het schrijven van boeken voor jong-volwassenen. Sluit mijn ogen is haar eerste thriller voor volwassenen.
Acht jaar geleden verloor de schrijfster Geniver Loxley haar dochtertje Beth tijdens de geboorte. Zij kreeg haar nooit te zien. Haar leven is sindsdien volkomen ontregeld. Als het verhaal begint bezoekt ze met haar man Art een kliniek voor een ivf-poging. De vorige zes mislukten steeds, eigenlijk wil ze stoppen. Art dringt aan om de duurdere ICSI-methode te proberen. Er volgt een lange discussie of ze door zullen gaan met de pogingen weer een baby te krijgen.
De volgende dag ontmoet Gen een voor haar onbekende vrouw, Lucy O’Donnall, die beweert dat haar dochter Beth niet doodgeboren was maar nog leefde. Haar zuster die als verpleegster bij de bevalling was, openbaarde vlak voordat ze stierf dat de baby leefde. De dokter, de verpleegster en de anesthesist deden de bevalling en kregen zwijggeld. Ook Art zat in het complot. Wat moet ze met dit verhaal? Haar man, haar beste vriendin, haar schoonzus en de politie geloven er helemaal niets van. Dit is wel beklemmend, je voelt als lezer met Gen mee in haar wanhoop en eenzaamheid. Op den duur gaat ze zelf ook twijfelen of ze Lucy moet geloven. Totdat ze in de krant leest dat de vrouw het slachtoffer is geworden van een verkeersongeval. Ze is aangereden en de dader is doorgereden. Ze is dus uitgeschakeld.
Dan neemt Gen een besluit: ze moet achter de waarheid komen. Samen met de knappe Lorcan Byrne, die ze op het verjaardagsfeest van haar man heeft ontmoet, begint ze aan een grondige en af en toe gevaarlijke speurtocht. Ze proberen eerst in contact te komen met de arts, dokter Rodriguez. Ze krijgen veel tegenwerking, maar het lukt. Dan gaan ze verder en ze ontdekken een heleboel. De waarheid is onthutsend.
Een thriller hoort spannend te zijn. In Sluit mijn ogen duurt het allemaal wel erg lang. Er wordt heel erg veel in gepraat en het verhaal komt maar moeizaam op gang. Het saaist zijn de hoofdstukken over de verjaardag van Art. Veel personen worden geïntroduceerd die in het verdere verhaal nauwelijks een rol spelen. En er wordt eindeloos in gebabbeld!
Verder wordt de tegenstelling tussen Gen en haar schoonzus Morgan wordt wel erg uitgewerkt. Gen is slordig en onverzorgd, terwijl Morgan beeldschoon en heel chique gekleed is. Gen voelt zich steeds minderwaardig. Ik vraag me af wat de relevantie hiervan is met de plot.
Gen’s helper Lorcan Byrne, aannemer en acteur, komt op een vreemde manier in het verhaal. Hij duikt op tijdens het verjaarsfeest, waar blijkt dat haar jarige man een hekel aan hem heeft. Art en Lorcan kennen elkaar van vroeger en gingen met ruzie uit elkaar. Het klikt echter wel enorm met Gen en zij doet een beroep op hem. Het blijft onduidelijk waarom hij op het feest kwam en ook waarom hij zo ver gaat in zijn hulp. Hij zet alles voor Gen opzij en neemt grote risico’s. Of er verliefdheid in het spel is, blijft onduidelijk, hoewel ze wel samen een keer in bed belanden.
Een andere vage en onduidelijke figuur is Jared. Hij wordt voorgesteld als een absolute boef. Met wie heeft hij een relatie? Of is hij soms alleen door iemand ingehuurd? Als het er op aan komt is hij ook weer niet zo hard. Hij laat zich gemakkelijk overmeesteren en voor de politie en rechters biecht hij direct alles eerlijk op, allemaal heel erg slapjes.
Hoewel de plot origineel en verrassend is, zijn er toch vaak zaken heel ongeloofwaardig. Ik gaf al aan dat het boek veel uitvoerig geklets bevat, maar je wilt toch weten hoe het afloopt. Als je af en wat bladzijden overslaat tot er weer echt iets gebeurt is het toch nog wel vermakelijk.
Een mooi boek over relaties en familiekwesties met een heel verrassend verloop, maar minder geschikt voor liefhebbers van echt spannende thrillers.