Trudy Kunz – Kroniek van een bange liefde. ISBN 978-94-6153-373-9, 216 pagina’s, € 18,95. Soesterberg: Aspekt 2013.
Het verhaal van een vrouw, die zich in het gewone leven uitstekend staande houdt maar in de liefde afhankelijk is en zo bang haar man te verliezen, dat zij bij hem zichzelf niet kan zijn.
Elisabeth Arntz is een gewaardeerd verslaggeefster bij een landelijk tijdschrift. Maar zo geslaagd als zij in dát leven is, zo weinig succesvol is zij in de liefde. Zij begint een paar maal een relatie, die iedere keer misloopt.
Uiteindelijk ontmoet zij Mark. Ze loopt niet meteen over van enthousiasme, maar hij is dol op haar. Zij gaat toch een relatie met hem aan en de twee gaan samenwonen. Maar Mark is een vreemde, onvoorspelbare man. Het gebeurt regelmatig dat hij na een opmerking van haar kant, nors en langdurig boos reageert terwijl Elisabeth zich van geen kwaad bewust is. ‘Wat heb ik fout gedaan?’, vraagt zij zich af. En: ‘Hij zal me toch niet verlaten?´. De onzekerheid regeert haar relatie. Het komt niet in haar op dat het misschien Mark is, die vreemd reageert. Zij zoekt de fout altijd bij zichzelf.
Elisabeth verliest de greep op haar leven als zij uit elkaar gaan. Na een ongeval waarbij Mark in coma raakt, besluit zij hun hele geschiedenis op papier te zetten.
De auteur vertelt in haar promotiefilmpje dat het boek – haar eerste roman – autobiografische elementen bevat en dat zij het mede daarom zo graag wilde schrijven. Miljoenen vrouwen tobben over de liefde op deze, op háár manier, stelt zij: ze zijn altijd bezig hun partner te pleasen omdat zij bang zijn alleen te komen staan.
In die veronderstelling zit vast een grond van waarheid. Maar hoofdpersoon Elisabeth Arntz heeft het wel heel zwaar getroffen: ze is continu vervuld van vrees voor haar man, ze wordt – zo zegt ze zelf – door hem gesloopt, en al is ze met huid en haar verslaafd aan de liefde, ze lijkt toch niet in de wieg gelegd voor een brandende liefde want ze komt er steeds met brandblaren af en de geliefde blijft ongedeerd.
Misschien dat veel vrouwen zich herkennen in dit verhaal, in dit afhankelijk ‘houden van’, bijna als een hond die steeds verwachtingvol naar de baas komt en dan wordt weggeschopt. Het fenomeen zal bij mannen waarschijnlijk minder herkenning oproepen omdat nog steeds in veel relaties de vrouw (financieel) afhankelijk is door lagere lonen en parttime banen.
Bij mij riep het boek op een gegeven moment wel enige irritatie op: mens herpak jezelf, dóe wat, laat je niet zo in de luren leggen! Als álles wat je in goed vertrouwen zegt, kan leiden tot ongenoegen of ruzie, zodat je permanent bang moet zijn voor oorlog in huis, zou een breuk wellicht het verstandigst zijn, gewoon uit zelfbescherming. Maar nee. Mark ligt al maanden in coma. Elisabeth heeft haar verhaal geschreven. En zodra hij een teken van leven geeft, draaft ze weer op: om hem al haar liefde te geven.
Kunz (1947) heeft met dit boek haar debuutroman geschreven. Na haar studie Franse Taal- en Letterkunde werkte ze jarenlang voor Libelle. Nadien schreef ze freelance voor andere vrouwenbladen. Nu heeft ze een column in Plus. Haar carrière geeft voldoende antwoord op de vraag of ze kan schrijven. Dat kan ze. Beslist. Het boek leest vlot weg.
Kunz zegt dat miljoenen vrouwen zich in de problematiek van Elisabeth/Trudy zullen herkennen. ‘Het is een boek voor miljoenen vrouwen’, zegt zij in haar videofilmpje. En dát geloof ik nu niet.
Als er zoveel vrouwen (citaat Trudy/Elisabeth): ‘misselijk van angst zijn bij het idee Hem kwijt te raken, als voor zoveel vrouwen leven zonder Hem geen optie is, omdat ze dan net zo goed meteen voor de trein kunnen gaan liggen’, (hoofdletter H bij Hem keuze m.j.) zouden er in Nederland wel heel veel armzalige vrouwen wonen die dagelijks bedelen om liefde en aandacht.
Ik geloof in de kracht van vrouwen. Trudy Kunz in de slavinnen van liefde. Bij wie zou u willen horen?
Voor vrouwen die graag over relatieproblemen lezen.