Santje Kramer – Het poldermodel. ISBN 978-90-417-0969-1, 160 pagina’s, € 8,00. Amsterdam: Rainbow Pockets 2013.
De Nederlandse vrouw, zoals buitenlanders haar zien.
De auteur, een freelance journalist, interviewde 24 buitenlanders (m/v) die in Nederland wonen. Een aantal van hen heeft of had een Nederlandse partner. Ze zijn afkomstig uit Israël, Duitsland, België, Servië, Frankrijk, Italië, Rusland, Australië, de Filippijnen, Engeland, Oostenrijk, Zweden en de Verenigde Staten. Ook zijn er twee Nederlandse Marokkanen bij.
Kramer deed dat nadat zij geconfronteerd was met de mening van haar vrienden dat zij ‘te Nederlands was voor een ouderwetse (Argentijnse) man. Zij vroeg zich af wat ‘te Nederlands’ was. Waaraan herken je de Nederlandse vrouw? Hoe gedraagt zij zich?
Hoe ziet de Nederlandse vrouw eruit? Volgens één informant: ‘De Nederlandse vrouw is als een Hollandse tomaat: ze ziet er aantrekkelijk uit, ze is lang houdbaar, maar ze smaakt en ruikt nergens naar. Ze gebruikt haar lange benen niet om met hakken te tooien, nee, ze gebruikt ze als peddels.’ Men vindt de Nederlandse vrouwen goed bedeeld door Moeder Natuur, maar ze gebruiken hun schoonheid niet. Hun kleding bestaat meestal uit laarzen, spijkerbroek, kort haar en geen make-up. Alleen de allochtone vrouwen zien er fleuriger uit.
De Nederlandse vrouwen stralen zelfverzekerdheid uit. Buitenlanders vinden hen vaak bot, onbeschoft, tactloos en dominant. Volgens een informante maken Nederlandse vrouwen ‘de dienst uit in en om het huis, ze gaat bierdrinkend, boerend en schetend door het leven en ze is boos op haar man als ze weer moet koken’. Een ander valt het volgende op: ‘Ga je met collega’s van je werk uit, dan willen de vrouwelijke collega’s vaak niet meedoen met een gezamenlijke rekening omdat ze minder drinken. Liever betalen ze hun eigen cola, omdat dat goedkoper is dan bijvoorbeeld vijf euro in de pot te stoppen’.
Er zijn weinig fulltime werkende moeders in Nederland. Ze willen niet meer werken dan strikt noodzakelijk omdat ze naast hun gezin en hun werk vooral nog iets ‘leuks’ willen doen, meestal met vriendinnen. Ze hoeven ook niet, zoals in veel andere landen, veel geld in het onderwijs van hun kinderen te steken, want dat is gratis. Wel racen ze met hun kinderen van club naar club. Arbeidstijdverkorting is een recht in Nederland. Men vindt dat Nederlanders hun kinderen wel erg vrij opvoeden. Ouders met kinderen trekken vaak op met andere ouders met kinderen. De moeders zijn vaak te beschermend.
De informanten zijn niet erg te spreken over de Nederlandse ‘koekjestrommelgastvrijheid’. Ook het culinaire niveau van de Nederlandse vrouw ligt over het algemeen niet hoog. Men viert over het algemeen zijn verjaardag, zeker bij kinderen. De Nederlandse vrouw is vooral trouw aan vriendschappen met vriendinnen, waarmee ze zo nu en dan de hort op gaat.
Nederlandse vrouwen flirten niet en gaan vaak seksueel recht op hun doel af. Er is weinig ruimte voor romantiek, maar er zal wel een markt voor zijn want de soort wordt ook in Nederland in stand gehouden.
Een boekje vol generalisaties. De lezer dient zich ervan bewust te zijn dat de geïnterviewde populatie te klein is om er meer dan indicaties uit te halen. Verder moet je de Nederlandse vrouw in wisselwerking met de Nederlandse man zien. Zo worden beide seksen uit ons land door anderen gezien als lomp en bot. Toch zijn de geïnterviewden het vaak opvallend met elkaar eens.
Leuk om te lezen en zo nu en dan eens over na te denken.
Dit boek is tevens op woensdag 10 september 2014 besproken in het programma Puur Cultuur op MeerRadio. Het geluidsbestand staat hieronder.