Christine Otten – Rafaël , Een liefdesgeschiedenis. ISBN 978-90-254-4251-4, 224 pagina’s, € 19,95. Amsterdam: Atlas Contact 2014.
Waargebeurd verhaal over twee geliefden die samen willen zijn, op gevaar zelfs voor eigen leven.
Als de Brabantse kapster/bloemiste Winny Methorst na een ongelukkige liefdesgeschiedenis door haar vader meegenomen wordt naar het Griekse eiland Kos voor een korte vakantie, ontmoet ze daar Nizar Khemeri, een Tunesische jongen die bij zijn broer op Kos in de horeca werkt als ‘animator’. Niet direct een branche waarmee Winny ooit van doen heeft. Maar de twee worden verliefd op elkaar en trouwen binnen de kortste keren. Ze gaan in Tunesië wonen. Tot zover is alles rozengeur en maneschijn.
Maar als Winny zwanger wordt en in Tunesië de Jasmijnrevolutie aanbreekt, besluiten ze dat Winny beter naar Nederland kan gaan om te bevallen. Als Europa vervolgens de poorten sluit voor immigranten uit Noord-Afrika slaat het noodlot toe. Want vanaf dat moment zijn Winny en Nizar gescheiden. Maar dat laten ze niet gebeuren.
Nizar vlucht per boot en komt op Lampedusa terecht. Winny pakt het vliegtuig. Ze mobiliseert de ambassade en de pers en loopt hoogzwanger het vluchtelingenkamp binnen om Nizar te komen halen. Vergeefs natuurlijk. Maar toch zet ze wel veel in beweging.
Christine Otten (1961) heeft met veel inlevingsvermogen het verhaal van de liefdesgeschiedenis en de perikelen op het pad van Winny en Nizar te boek gesteld. Ze heeft haar sporen op dat terrein ook al ruimschoots verdiend. Ze werd in 1995 al genomineerd voor de Debutantenprijs en brak in 2004 door naar het grote publiek met De laatste dichters dat werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs. Dat boek werd tevens vertaald en voor theater bewerkt. Ook schreef ze In Wonderland, (zie https://www.leeskost.nl/?p=370).
Met Rafaël – de naam van de kleine zoon van Winny en Nizar – geeft Christine Otten een prachtig blijk van haar kunnen. Winny en Nizar léven voor de lezers. Je leeft mee, via hoofdstukken die beurtelings spelen in Kos, Nederland, België, Lampedusa, Tunesië. Christine Otten beschrijft de ongewone en enerverende liefdesgeschiedenis meelevend en invoelend.
En tóch, al lezend, bekroop mij een zeker ongeduld. Waarom?
Het waargebeurde verhaal heeft, nadat de twee jonge geliefden herenigd waren, veel aandacht gekregen in de media. De hoofdpersonen zijn uitgebreid geïnterviewd in talkshows. Steeds opnieuw vertelden ze daar hun opmerkelijke en ontroerende verhaal.
Als gevolg daarvan las ik in dit boek weinig nieuws meer. Hoe belangrijk het moge zijn voor de hoofdpersonen, het is, op de keper beschouwd, een redelijk klein verhaal. Ik vind het boekje veel meer een novelle dan een roman.
Wie het verhaal nog niet kent als dat door alle publiciteit nog mogelijk is, zal erdoor geroerd zijn. Wie het wel kent, leest in herkenning. Dat maakt het boek, hoe mooi ook geschreven, naar mijn idee toch wat mager. Wat we hier meemaken is dat een boek door de enorme publiciteit vooraf bijna ongelezen kan blijven.
Vooral een ontroerend boek voor herlezers.