Anna Levander – Mo. ISBN 978-90-214-5670-6. 288 pagina’s, € 15,00. Amsterdam / Antwerpen: Uitgeverij Q 2015.
Het Binnenhof staat bol van de spanning.
Morten Mathijsen schuift na de fraaie overwinning van De Nieuwe Liberalen aan de onderhandelingstafel om met de Christendemocraten een regeerakkoord in elkaar te timmeren. Dat is geven en nemen. Een van de punten van DNL is de ‘pil van Drion’: zij vinden het passend bij hun liberale gedachtengoed om mensen die dat wensen, zélf op humane wijze een eind aan hun leven te laten maken. Maar Mo, de verlichte Marokkaans-Nederlandse fractievoorzitter heeft daar toch wel moeite mee: zelfmoord is tegen de islam.
Intussen treurt Mathijsen om de dood van zijn spindoctor Evelien, doodgereden op de avond dat hun liefde opbloeide. Wie heeft dat op zijn geweten? Het politieonderzoek vordert niet erg, tot Mortens ongenoegen. Mathijsens huwelijk met de zwaar drinkende Esther gaat slecht.
Mo heeft andere problemen: zijn 18-jarige zoon Bilal is plotseling geradicaliseerd en naar Syrië vertrokken. Komt dat ‘het Binnenhof’ ter ore, zo vreest Mo, dan is hij niet alleen zijn zoon kwijt, maar dan is ook zijn carrière voorbij. Een flinke aanloop naar een verhaal wat nog heel ver zal uitdijen.
De Morten Trilogie, waarvan dit boek deel twee is (https://www.leeskost.nl/?p=3299), wordt geschreven door Anna Levander, het pseudoniem van het journalistenechtpaar Dominique van der Heyde en Annet de Jong.
Het is onvermijdelijk: lezend in beide boeken zie je bestaande politici voor je. De schrijfsters hebben weliswaar benadrukt dat het geen sleutelromans zijn, maar de lezer vult zelf wel in. Nu in de tv-serie De Fractie bovendien échte politici hun toneeltalenten botvieren, zie je ze in Morten en Mo ook over het Binnenhof lopen.
De auteurs hebben de nodige Binnenhof-ervaring. Dat valt uit het boek te lezen. Niet alleen door de uitgebreide beschrijving van bijvoorbeeld de Stadhouderskamer waar de onderhandelingen voor het regeerakkoord worden gevoerd, maar ook door de ontluisterende manier waarop wordt gesproken over ‘lastige’ fractiegenoten.
Citaat: (ene Tilda moet weggewerkt worden): ‘Tilda promoveren we weg naar het kabinet’, zegt Mo. ‘We zetten haar een post waar ze onzichtbaar is en niet zoveel kwaad kan (…).’ Waarop Morten (de nieuwe premier) zegt: ‘Ik dacht eraan Tilda juist een belangrijk ministerie te geven zodat ze het snel moeilijk krijgt en we haar een burgemeesterschap kunnen aanbieden in een onbetekenend provinciestadje.’
Zo gaat het dus, datgene wat in de pers wordt beschreven als het ‘spel met de poppetjes’. Niet verheffend misschien, wel opzienbarend. En: geweldig om te lezen. Niet in het minst omdat Anna Levander – in casu de twee journalisten – een vlotte hand van schrijven heeft, inherent aan haar vak natuurlijk.
Voor iedereen die nieuwsgierig is naar de keuken van het Binnenhof en naar de wijze waarop de koks daar in de potten en pannen roeren, is ook dit tweede deel van de Morten Trilogie een must. Spannend, verrassend – ja, politici hebben ook thuis problemen en die houden ze liever geheim, geestig, maar ook heel vilein op zijn tijd.
Genieten!