Fausto Brizzi – 100 gelukkige dagen. Vertaald uit het Italiaans (Cento giorni di felicità) door Saskia Peterzon-Kotte. ISBN 978-90-218-1031-7, 320 pagina’s, € 17,99. Amsterdam: Luitingh-Sijthoff 2015.
De laatste honderd dagen van Lucio Battistini.
Lucio Battistini beschouwt het leven als een feest. Hij heeft trouwe vrienden waarmee hij op zijn 40ste nog steeds af en toe jongensstreken uithaalt, een mooie, lieve vrouw op wie hij stapelgek is, twee heerlijke kinderen en een baan op een sportschool. En dan gaat hij over de schreef: hij start een korte verhouding met een sportschoolbezoekster. Lucio’s vrouw Paola komt er achter en zet hem prompt de deur uit.
De dag erna krijgt Lucio – die al ruim een jaar last heeft van maagpijn en nu maar eens een dokter bezoekt – te horen dat hij leverkanker heeft, uitgezaaid naar beide longen. Hij heeft nog maximaal 100 dagen te leven. Lucio besluit die 100 dagen ten volle te benutten. Hij zegt zijn baan op en zal 100 dagen lang zo gelukkig zijn als maar mogelijk is. Zijn kinderen en zijn vrienden moeten goede herinneringen aan hem overhouden. Maar het allerbelangrijkste: Paola moet hem vergeven want hij kan geen dag zonder haar leven. In een schrift telt hij zijn dagen af en vertelt wat hij allemaal doet. Zijn motto is ‘geluk’ en als ware Romein vertaalt hij la dolce vita in de breedste zin van het woord. Hij eet, hij drinkt, hij vliegt, hij huilt en hij lacht met zijn oude vrienden. Als zijn kalender straks op 0 staat, besluit hij, voert hij verder zelf de regie.
Fausto Brizzi (Rome, 1968) is een Italiaanse filmregisseur, scriptschrijver en producent. Dit is zijn eerste roman, die de basis zal vormen voor een grote publieksfilm.
Hoewel hoofdpersoon Lucio Battistini een treurige boodschap heeft ontvangen, heeft de auteur er beslist geen treurig verhaal gemaakt. Het boek staat vol prachtige vondsten. Ze stuk voor stuk uit de doeken doen neemt de verrassing voor de lezer weg.
Maar toch, één hele mooie ter illustratie: als Lucio door Rome loopt ziet hij op een winkeldeur het woord praatjes staan. Als hij nieuwsgierig naar binnen gaat, ontmoet hij daar een oudere man die thee voor hem zet en met hem aan de praat gaat. Praatjesmaken is zijn handel. Er komen talloze mensen op af. Soms om te praten, dan weer om een half uurtje in stilte tv te kijken, soms om even rustig te kunnen zwijgen. De praatjeswinkel voorziet in een grote behoefte. Bij de deur staat een schoteltje, wie vertrekt legt daarop het geld, dat het bezoek hem waard is geweest. Een formidabel idee! Iets om wereldwijd te verbreiden en illustratief voor dit boek. 100 gelukkige dagen is een beauty, een verrukkelijk boek. Vertederend op zijn tijd, altijd optimistisch, soms dromerig, dan weer stout. Maar ook, inherent aan het onderwerp, op zijn tijd doordrenkt van weemoed. De brok in de keel wisselt de brede glimlach af. Een boek met een vrolijke slinger én met een gouden randje.
Ontroerend, grappig en meeslepend.