Rolien Scheepbouwer en Nicoletta Tavella – Gewoon gezond. Stapsgewijs naar gezond en lekker eten. ISBN 978-90-5940-818-0, 256 pagina’s, € 24,95. Culemborg: Van Duuren Media.
Informatie om bewust door voedselland te kunnen navigeren. Tevens handleiding voor gezond eten.
In een zee van hypes is dit een boek met duidelijke informatie. Sojabonen zijn best gezond maar als je er een paar kilo per dag van eet weer niet. En koolhydraten zijn belangrijk om te eten. Ze leveren energie. En als je geen foute tarwe wilt eten dan wordt er een keur aan granen behandeld, met alle specificaties.
Suiker is niet gezond, maar om dan maar in het wilde weg aan de suikervervangers te gaan is ook niet perse een goed plan. De als-het-maar-natuurlijk-is-dan-is-het-gezond-profeten zullen lelijk op hun neus kijken als ze lezen dat agave siroop (met een heel hoog fructosegehalte) toch niet zo goed voor je lijf is. Gelukkig worden er alternatieven geboden.
Voor iedereen die gevoelig is voor voedselhypes is dit een goed boek. Het geeft aan wat gezond is, maar ook wat er gebeurt als je je stort op een overdadig consumeren van één bepaald product. En niets zo leuk als een culinair genoegen ondermijnende voedselhype die onwaar blijkt te zijn.
Een beetje verdrietig wordt je er wel van. Alcohol is heel slecht. Suikers zijn holle calorieën, ontbijtkoek is verschrikkelijk. En van heel veel gezonde dingen hoor je opeens dat er een addertje onder het gras zit. Kan ik nog wel onbezorgd aan de rijk gedekte tafel schuiven met het wijntje, dat misschien niet zo goed voor het lichaam is, maar wel een weldaad voor het overvolle hoofd?
Ondanks het niet-hype-gehalte van dit boek wordt de volgende hype al aangetipt: die van het resistente zetmeel. Dat klinkt dan weer heel ongezond, maar is het juist niet. Voor de diehards is er de rauw te eten groene bakbanaan (hoe, dat weet ik niet want ze zijn rauw echt niet te eten) en voor de culi is er de koude aardappelsalade. Met vet. Want vet remt de suiker opname. Vet mag weer! Zelfs verzadigd vet, dus trek de roomboter maar weer tevoorschijn. Nog een voordeel van het willen eten van resistent zetmeel is dat het kliekje pasta, rijst of aardappel hoogtij zal vieren. En dat schijn je nog het beste als lunch te kunnen eten. En dat is dan weer iets waar je heel gelukkig van kan worden.
Aan het einde nog een 50 aangename recepten. Zeker niet storend maar ook niet perse noodzakelijk. Het is wat mij betreft meer een informatieboek (170 pagina’s) dan een kookboek. Maar vast handig voor diegenen die nog even het spoor bijster zijn na alle duizelingwekkende informatie over de diverse stofjes in de diverse voedingsmiddelen.
Dit boek helpt je goed geïnformeerd de gulden middenweg op voedingsgebied te bewandelen.