Vincent Bijlo – Bijlo kijkt door. De beste columns uit het AD. ISBN 978-90-8567-059-9, 160 pagina’s, € 12,50. Hilversum: FC Klap / Amsterdam: New Book Collective 2016.
Krantencolumns van een cabaretier.
Vincent Bijlo (1965) mag blind zijn, het belet hem niet een scherpe blik op de wereld te hebben. Dat, én Bijlo’s ongeëvenaarde gevoel voor humor, is de reden dat het Algemeen Dagblad (AD) hem vroeg drie keer per week een column voor de krant te schrijven. Bijlo koos zijn beste columns uit voor dit boek.
Columns leiden in een krant een heel eigen leven. Ze becommentariëren de politiek, de dingen van alledag, vertellen een heel eigen verhaal over een algemeen onderwerp of zijn gewoon ‘verhaaltjes’. Bijlo mixt de stijlen. Daarmee kan hij zich permitteren op zijn tijd zowel kritisch als komisch te zijn.
Neem zijn ‘Van Gaal-column’. Als lezer zit je even met de ogen te knipperen: wat flikt-ie me nou? Dan realiseer je je dat dit een hele column is in het ‘stonecoal English of Van Gaal’. Lachen geblazen? Zeker. Maar aan de andere kant sluipt er al lezend ook een soort vertedering binnen: want Van Gaal doet het toch maar: Engels spreken waar een ander misschien uit gêne zijn mond gehouden had… Beide facetten van Van Gaal laat Bijlo op die manier zien. En om nog even bij het voetbal te blijven: ik zag hem voor me in die andere column, de baristo in Bijlo’s vakantieplaats Sorrento (It). De man had jaren in Rotterdam gewerkt en begroette Bijlo dagelijks met een loflied op Feijenoord: ‘Antienant kamieradie…’
Vincent Bijlo is cabaretier, schrijver, politiek activist en voetbalfan. Hij debuteerde op het podium in 1989, het jaar erna kwam zijn eerste boek uit. Als columnist heeft hij er een drukke taak bij. Die vervult hij met verve.
Deze bundel met columns is bijzonder aardig om te lezen. Maar tóch… tóch kan ik het niet laten er een vraag bij te stellen. En dat is deze: hoe lang zijn deze columns ‘houdbaar’? Nu al vroeg ik mij lezend soms af: wat was dat ook weer? Even nadenken… o ja… En dat krijg je, want nieuws is vluchtig zolang het geen nieuws van wereldformaat is. Maar Bijlo is juist op zijn best als hij schrijft over het dorpse nieuws waarin Nederland altijd zo groot is.
Bijlo op zijn best in een boek voor de korte termijn. Dat nu best te is genieten.