Paul Baeten Gronda – Wanderland. ISBN 978-90-4882-443-4, 222 pagina’s, € 19,99. Amsterdam: Hollands Diep 2015.
Zoon tracht vader en de wereld te doorgronden.
Venetië. De jonge succesvolle schilder Igor Nast krijgt een telefoontje van zijn halfbroer Robert drie dagen voor de vernissage van zijn belangrijkste expositie tot dan toe. Hun vader is ernstig ziek en zal zeer binnenkort overlijden. Hij wil graag al zijn kinderen om zich heen hebben. Wil Igor met spoed naar Luzern komen? Hij gaat en treft er al zijn merkwaardige half-familieleden uit voorgaande huwelijken van zijn vader aan, want deze heeft een druk liefdesleven achter de rug. Vader Hans Nast zegt zich ‘goed’ te voelen en ‘ziet er niet als een stervende’ uit. Igor voelt geen emoties bij de ontmoeting. Dat zijn leven als schilder en in de liefde succesvol is verlopen dankt hij bepaald niet aan zijn vader. Die vertrok toen hij jong was. Wat hij daaraan overgehouden heeft is een permanente onrust, de behoefte mensen te doorgronden. En nu hij zijn vader ontmoet, beseft hij dat hij hem zou willen laten zien wie er de baas is. Igor wil de confrontatie aangaan.
Paul Baeten Gronda (1981) is columnist bij het Vlaamse dagblad De Morgen en de televisiegids Focus Knack. Dit is zijn vijfde roman.
Igor verwacht dat Hans snel zal sterven, maar vader neemt er de tijd voor. Op een dag wil hij hem spreken. Hij heeft een verzoek, een opdracht voor zijn zoon. Niet omdat hij Igor de aardigste van zijn nazaten vindt, maar omdat hij hem vertrouwt. Igor wordt overrompeld door de vraag die hem gesteld wordt, maar gaat toch, met grote tegenzin, op vaders laatste wens in. Vader en zoon gaan op pad en onderweg komen ze elkaar weliswaar nader te staan, maar er ontstaat ook wrevel, er worden vragen gesteld en regelmatig denkt Igor: Laat hem zien wie Igor Nast is, mep hem neer en leer hem een lesje… De confrontatie is pijnlijk en desondanks liefdevol.
Gronda Baeten heeft een merkwaardige manier van schrijven. Hij maakt veel gebruik van beeldspraken, maar die zijn vaak op zijn minst merkwaardig te noemen. Voorbeelden: Zijn moeder was als een gebroken onderzetbordje, een slappe schaduw zonder contouren. Iemand om in een doosje te steken en in een lade te bewaren, in een lucifersdoosje vol watjes waarin je een oud juweeltje zou bewaren of een dode tor…… De badkamerdeur stond open zoals een muizenval open staat ….. De tijd ging traag, verzwaard door de zon….
Het zijn maar enkele voorbeelden uit wat mijns inziens een overdosis aan vreemde vergelijkingen genoemd mag worden, waardoor de verder opmerkelijke schrijfstijl van deze auteur toch vaak wat gekunsteld aandoet.
Al met al is dit toch een boek waarin de krachtmeting en de liefde tussen vader en zoon overtuigend naar voren komt.
Laat u meeslepen door Igor Nast, het kind van zijn vader.