Care Santos – Verlangen naar chocolade. Vertaald uit het Spaans (Deseo de chocolate) door Jacqueline Visscher. ISBN 978-90-284-2647-4, 383 pagina’s, € 24,99. Amsterdam: Wereldbibliotheek 2016.
Porseleinen chocoladekan verbindt drie vrouwen door de eeuwen heen.
Sara, Candida, Mariana, het zijn drie vrouwen uit drie verschillende eeuwen. Ze kennen elkaars geschiedenis niet. Maar toch: Sara’s kostbare, maar wel wat gehavende porseleinen chocoladekan, die in de twintigste eeuw in stukken valt, heeft ééns toebehoord aan Madame Adelaïde. Madame schonk de kan in de achttiende eeuw aan Mariana, in de hoop dat die het geheim van de cacaobonenmaler zou willen onthullen, een machine bedacht door haar overleden echtgenoot. Maar Madame is niet de enige die daarop aast: de Engelse en Franse koningen willen het geheim ook bemachtigen. Want in die tijd is het drinken van warme chocolade een luxe en een verfijnd genot waaraan slechts de elite deelneemt.
De gehavende kan komt later terecht in de handen van Candida, de ontevreden echtgenote van een cacaobonenhandelaar. Haar verhaal wordt verteld door haar dienstmeisje en ‘zoogzuster’ Aurora. Candida gaat er vandoor met een Napolitaanse tenor, Aurora vertrekt uit haar huis en neemt stiekem de witte kan mee. Als ze hem later terug wil brengen, wil niemand hem aannemen. De kan is ‘besmet met ontrouw’.
Care Santos (1970) publiceerde romans en verhalenbundels die met literaire prijzen werden bekroond.
Het verhaal wordt in omgekeerd chronologische volgorde verteld. Het begint in de twintigste eeuw, bij Sara, de laatste bezitter van de chocoladekan. Ze volgt een pretentieuze patisserie-opleiding, want ze wil de beste chocolademaker van Barcelona worden. Maar bij haar op de cursus zit ook Oriol. Hij koestert bijna dezelfde wens, maar strekt die wereldwijd uit. Dritte im Bunde is Max, geen patissier in wording, maar een scheikundige die onderzoek doet naar de chemische reactie van cacaoboter. De drie worden innig bevriend. Max wordt verliefd op Sara, Sara op Oriol en hoe een dergelijk ingewikkeld trio verloopt zonder de vriendschap aan te tasten laten we aan de lezer over.
Dit boek deed mij van meet af aan denken aan het wereldberoemde De schaduw van de wind, van Carlos Ruiz Zafón. Niet alleen omdat de roman in oud en nieuw Barcelona speelt, – al zal dat er zeker toe hebben bijgedragen – maar vanwege de mooie vertellende stijl, de sprookjesachtige sfeer, de terugblik op voorgaande eeuwen, zoals ook in Zafóns boek gebeurde
Naast de liefdesverhalen vertelt Santos ook prachtig over chocolade en de geschiedenis ervan, het water loopt de lezer in de mond bij de verrukkelijke chocolade-ideeën van Oriol: zijn vriendschapsbonbons met gember, rode peper en lavendel … Je krijgt de neiging naast het lezen een doos goede bonbons neer te zetten om die langzaam, proevend, keurend, genietend op te eten. Trakteer uzelf op dit boek en/of geef het cadeau met een doos fijne chocolade.
Een in alle opzichten verrukkelijk boek.
Het boek is tevens op woensdag 16 maart 2016 besproken in het programma Puur Cultuur van MeerRadio. Het geluidsbestand staat hieronder (het laatste deel daarvan gaat over dit boek).