Angela Prins – Huisgemaakt. Terug naar lekker eten. Met illustraties van Karel Zwaneveld. ISBN 978-94-615-6202-9, 207 pagina’s, € 18,95. Amsterdam: Bertram + de Leeuw 2015.
Kookboek met niet te moeilijke recepten.
In dit kookboek wordt niet iemands hele jeugd (bij boeren-oma in de keuken en dergelijke) beschreven, maar er staan alleen maar recepten in. Maakbare en ontzettend lekkere recepten, ingedeeld in twintig menu’s. Dat is handig als je geen zin hebt om te verzinnen wat je nou weer eens gaat eten.
De recepten zijn over het algemeen redelijk eenvoudig te maken, hoewel je er soms ook iets meer ervaring voor nodig zult hebben. Maar laat dan dit boek het opstapje zijn om tot die ervaring te komen.
De recepten zijn duidelijk en laten je niet met je vette handen in het haar naar de computer hollen op zoek naar verduidelijking op het internet. En, ik zal niet wijzen want dat is onbeleefd, dat is menig kookboek niet gegeven. Dit zal wellicht te maken hebben met de bezigheden van auteur Angela Prins (1956) in haar eigen bedrijf Kinderkeuken Stamppot Janssen (http://kinderkeukenstampotjanssen.nl/, een kookbedrijf voor de gelukkige kinderen vanaf zeven jaar die in of bij Veendam wonen) en de twee kinderkookboeken die ze geschreven heeft. Voor volwassenen heeft ze in 2006 het kookboek De Smaak te pakken geschreven, wat helaas niet meer uitgegeven wordt, maar is vast nog wel ergens te achterhalen is. Ik ga zeker op zoek.
Uitgeteste recepten
Soep met geroosterde venkelzaadjes en kool
Ik zou het misschien eerder boerenkoolsoep met bonen genoemd hebben, maar deze naam kan ook heel goed. Een fantastische soep met subtiele venkelsmaak. Ook eenvoudig als vegetarische soep op tafel te zetten.
Ravioli met een zacht eitje (erin)
Dit is echt wel één van de meer ingewikkelde recepten uit het boek. Probeer het eens. Zo onmogelijk als het misschien lijkt is het echt niet. En waarom je dat zou doen? Dat verklap ik niet. Maar het was wel heeeeeeeel stil aan tafel op wat gekreun en gebrom na.
Geroosterde rode biet met mayonaise en verse mierikswortel
Dit gaat ook prima met mierikswortel uit een potje als je geen verse hebt. Het is overigens een leuke plant met grote donkergroene bladeren die het zelfs bij mij overleefd (en dan ben je echt een stoere plant kan ik je verzekeren). Zet hem in je tuin. Het leuke is dat je hem gewoon kan gebruiken en daarna weer stiekem in de aarde terug kan zetten en doen alsof er niets is gebeurd. Dat doet die mierikswortel dan ook. Gewoon jullie geheimpje.
O ja… en de bieten met de mierikswortel waren zo lekker dat het daarom ook een goed idee is, die mierikswortel in je tuin of plantenbak.
Gebraden runderstaartstuk
Nee, dit is geen ossenstaart, maar een stuk vlees van 1 à 2 kilo (zit wel vlakbij de staart). Braden op zijn rosbiefs, maar dat is zo ongelofelijk veel lekkerder dan het smakeloze stuk vlees dat je voor dat doel meestal aangesmeerd krijgt.
Gestoofde radicchio met kappertjes en knoflook
Bij gebrek aan radicchio hebben we daar lof voor gebruikt. Gestoofde halve lofstruikjes, bedekt met een mengsel van broodkruim, knoflook, pijnboompitjes, rozijnen, peterselie en kappertjes. Heerlijk bij het licht bittere van de lof. En het zag er nog een heel erg lekker uit en dat is ook altijd wel leuk.
Bloemkool gekookt in room met verse groene pepers
Ik vind gare bloemkool een beetje een lastige smaak. Maar ik wil het altijd kopen, want het is mooi en goedkoop en vast ook gezond. Bloemkool verzopen in kaassaus is natuurlijk ook echt wel lekker, maar ja, een mensch wil ook wel eens wat anders en vooral wat lichters op de maag. Ik ben altijd op zoek naar recepten waarin bloemkool schittert zonder dat betere jaren vijftig gevoel (denk ik, want ik was er niet bij) en daarom ben ik heel gelukkig met dit recept. Nog steeds wel echt bloemkool, maar dan licht, een beetje pittig en hartstikke lekker.
Vanillepudding met frambozensaus
Dit is geen vanillepudding. Dit is bord-aflik-vanillegeluk. Ik zou alleen de volgende keer iets meer gelatine gebruiken (maar echt niet heel veel meer!), want hoewel onze puddinkjes, met enige hulp van een föhn, bereid waren om de vormpjes los te laten, zagen ze er niet uit zoals de foto. Maar oh oh oh, wat was dat lekker! De romige vanille met de fris-zure frambozensaus. Ik zou er ook best een dubbele portie van op kunnen. Schroom niet om wat meer te maken. Komt gegarandeerd op.
Het boek is smaakvol vormgegeven. De recepten vragen enige investering in tijd, maar dat heb ik er graag voor over (eet iets later, geniet, en dan kijk je toch gewoon geen tv?). Zo’n boek laat je altijd in de keuken staan. Van voor tot achter doorkoken stel ik voor. Ik kijk nu al uit naar het volgende culinaire werk van deze auteur.
Een heel fijn kookboek voor wie bereid is iets meer tijd in zijn eten te steken.