Kirstin Rozema – Poort naar het geluk. ISBN978-90-8660-297-1, 150 pagina’s, € 15,95. Arnhem: Ellessy 2015.
Liefde rond het ziekbed.
Als Marlou en haar vriend Bas door onvoorzichtig rijgedrag van Bas een ernstig ongeluk krijgen komt Bas in coma te liggen. Marlou raakt deels gehandicapt en kan door pinnen in haar been haar werk als verpleegkundige tijdelijk niet doen. Ze werkt nu in het ziekenhuis als administratieve kracht op haar ‘eigen’ afdeling gynaecologie. Ze is woedend op Bas en verbreekt de relatie met hem en zijn familie. Dat wordt lastig als Bas’ zus Barbara hoogzwanger wordt opgenomen. Bas’ oudste zus Myrna krijgt een ongeluk en komt ook in het ziekenhuis terecht. Kort daarna wordt de afdeling verder bevolkt door Bas’ zusje Susan, die hoogzwanger – en in hevige geldnood – met haar man vanuit Kroatië naar Nederland komt.
De vier zieke familieleden zijn de ‘kinderen’ van de om aandacht schreeuwende moeder Annebeth, een echt hypochonder. Ze laat zich vaak in een rolstoel rondrijden omdat zij een ‘voethandicap’ heeft: likdoorns. Vader Paul onttrekt zich aan het gedrein van zijn vrouw en laat haar haar gang gaan.
Kirstin Rozema (1967) schrijft kinder- en jeugdboeken, onder meer voor kinderen met dyslexie. Dit is haar eerste roman.
Moeder Annebeth vindt dat ze het zwaar getroffen heeft met haar dochters. Die dochters vinden dat ze het zwaar getroffen hebben met hun aandacht vragende, aanstellerige en immer verongelijkte moeder. Vader Paul komt er in de loop van het verhaal achter dat zijn dochters wel eens gelijk zouden kunnen hebben. Hij mengt zich in geheimzinnige zaken en brengt het verhaal tot een happy end.
Kirstin Rozema schrijft op de kaft van het boek over zichzelf: Haar grote passie is om met deze debuutroman een mooie stap voorwaarts in haar schrijfcarrière te maken. De formulering van deze wens laat taalkundig te wensen over. Dat geldt voor trouwens heel veel zinnen in dit boek. Rozema heeft fantasie genoeg om verhalen te schrijven, maar het ontbreekt haar aan taalgevoel. Of zij moet daar zelf iets aan doen, of een redacteur moet haar terzijde staan.
Ook niet onbelangrijk: de vier kinderen krijgen steeds een andere plaats in het gezin toegewezen. Op de kaft is Barbara de oudste, binnenin Myrna. Ook Susan en Bas wisselen nog wel eens van plaats. Consequent omgaan met de personages is een vereiste.
Aardig bedacht verhaal dat helaas veel te ‘dun’ wordt uitgewerkt. Jammer.