Margaret Mazzantini – Schittering. Vertaald uit het Italiaans (Splendore) door Miriam Bunnik en Mara Schepers. ISBN 978-90-284-2658-0, 351 pagina’s, € 19,99. Amsterdam: Wereldbibliotheek 2016.
Verhaal over de moeizame, hartstochtelijke liefde tussen twee mannen.
In een flatgebouw in Rome groeien twee jongens op: Guido, de zoon van een welgestelde familie waarin weinig warmte heerst, en Costantino, de zoon van de portier. De jongens voelen zich op een vreemde manier tot elkaar aangetrokken, maar hun afkomst belet hen elkaar nader te komen. In het jaar dat ze op de middelbare school bij elkaar in de klas zitten verandert die houding. Tijdens een schoolreis naar Griekenland, ver weg van de familie die hen ketent, worden ze, talmend en onzeker, hevig verliefd op elkaar. Ze benadrukken ‘ik ben niet zo hoor’. maar hun inwijding in de lichamelijke liefde verbindt ze desondanks voor hun hele verdere leven.
Maar al vergeten Guido en Costantino elkaar nooit, hun liefde krijgt geen kansen. De jongens gaan studeren, hun wegen scheiden zich. Als ze elkaar na lange tijd weer ontmoeten woont Costantino in Rome, hij is getrouwd en heeft twee kinderen. Guido woont in Londen en is getrouwd met een Japanse vrouw die al een dochter heeft uit een eerdere relatie. Twee mannen die moeizaam het leven leiden dat hun omgeving van hen verlangt, maar die verteerd worden van heimwee naar die ene gelukkige liefde. De ontmoeting doet het vuur opnieuw oplaaien.
Margaret Mazzantini (1961) werd geboren in Dublin, maar woont al haar hele leven in Italië. Ze is actrice en schrijfster. Haar boek Ga niet weg (Non ti muovere) uit 2004 werd verfilmd.
Guido en Costantini beginnen een ‘vliegveldrelatie’, ééns per maand maakt Guido een korte vlucht naar Rome, waar de twee elkaar dan ontmoeten in een explosie van seks in een hotel de buurt van de luchthaven. Het is een moeizame relatie, maar ze willen hem niet beëindigen. Toch wringt deze liefde. Ze voelen zich schuldig tegenover vrouw en kinderen, vragen zich af of ze geen open kaart moeten gaan spelen.
Maar als het zo ver komt en de twee geliefden besluiten openlijk voor elkaar te kiezen treft het noodlot hen. Schoonheid, schuld en schaamte eisen hun tol. De schittering van het leven, het ‘anders jezelf durven zijn’ lijkt te verbleken voor een zwarte realiteit.
Mazzantini heeft een tedere liefdesroman geschreven, maar ook een boek waarin liefhebbers van Dostojewski’s Schuld en boete op themabezoek kunnen komen. De homoseksuele liefde tussen Guido en Costantini wordt afgekeurd door bekrompen lieden die verschil maken tussen liefde in homo- en heterorelaties. Die mening van derden uit zich tenslotte op dusdanig gewelddadige wijze dat de lezer de adem in de keel stokt.
Geweld en liefde. De liefde krijgt de grootste plaats in deze poëtisch geschreven schitterende roman. Heel veel zinnen zijn pure poëzie.
Ik ben zijn lauwwarme verenkleed van liefde.
Mijn vrouw, mijn kristallen reiger, ligt te slapen. Haar huid is zo doorschijnend dat die wel een jurk lijkt die op het bed op haar ligt te wachten.
De zon komt op. Ik ben uit het gedrang van dromen gestapt…
En dan te weten dat dit geen zoeken was, maar dat deze frasen als bloemblaadjes over de pagina’s zijn gestrooid.
Een boek om ademloos te lezen en daarna nog eens langzaam van voren af aan om de prachtige taal te proeven.