Karin Slaughter – Verborgen. Vertaald uit het Engels (The Kept Woman) door Ineke Lanting. ISBN 978-94-027-1380-0, 479 pagina’s, € 19,95. Amsterdam: Harper Collins 2016.
Meeslepende thriller over jaloezie en geweld.
Karin Slaugher is een zeer bekende Amerikaanse thrillerschrijfster, ze wordt wel de Queen of Crime genoemd. Ze schreef enkele reeksen, één daarvan heeft Will Trent als hoofdpersoon en geniet grote populariteit. Slaughterfans zijn blij met dit achtste deel.
Een korte weergave van de inhoud zonder veel prijs te geven is moeilijk. Deze thriller is ingewikkeld door de verschillende verhaallijnen en de vele personages. Voor de kenners van Will Trent zijn dat vaak bekenden, maar voor de nieuwe lezers is het behoorlijk gecompliceerd. Hoewel het boek goed ‘los’ te lezen is helpt het wel als de lezer reeds bekend is met Trent en zijn omgeving.
Trent wordt namelijk in dit verhaal geconfronteerd wordt met een aantal zaken uit zijn verleden. Hij maakt deel uit van een speciaal politieteam dat zich bezighoudt met het oplossen van enkele moorden. Vervolgens is er Dale Harding, een voormalig politieman die samenwerkt met Angie. Angie heeft haar eigen verhaallijn. Ze is nog steeds de echtgenote van Will Trent, maar ze leven al heel lang gescheiden. Voor Angie is dat onverdraagzaam. Will leeft samen met zijn nieuwe vriendin Sara Linton, een patholoog-anatoom die ook deel uitmaakt van het politieteam. Angie is erg jaloers en ze stalkt Will en Sara.
Een andere verhaallijn is die rondom de beroemde basketballers Marcus Rippy en Reuben Figaroa. Ze worden omringd door een stel keiharde criminelen en enkele topadvocaten. Deze laatsten weten Marcus en zijn maat vrij te pleiten van een verkrachting. Dit tot grote frustratie van Trent, die de zaak afhandelde.
De schrijfster heeft heel knap de verhaallijnen met elkaar verbonden. Al de raadsels van vroeger en van de moorden van nu worden opgelost. Aan het eind wordt alles duidelijk. Daarvoor is veel speurwerk nodig. Hoe dit verloopt wordt heel gedetailleerd verteld. Zeker als het gaat om bloedsporen en wonden pakt Slaughter wel heel erg uit en wordt het soms onsmakelijk. Opvallend en soms saai zijn de eindeloze gesprekken en onderhandelingen, soms bladzijden lang. De plot is goed en het verhaal verloopt heel spannend, maar de verhaalstijl is wel wat traag.
Slauhgter is een goede vertelster. Soms is haar taalgebruik wat grof. Natuurlijk horen bepaalde uitspraken bij personages maar op die manier worden politiemensen soms ordinaire types. Een enkele keer heeft de vertaalster een Engels woord laten staan, soms onnodig of verwarrend. Wat te denken van woorden als bottomgirl en lockdown.
Een aanwinst voor de vele Slaughterfans