Geert Stadeus (redactie) – Snoecks 2017. ISBN 978-90-7788-542-0, 560 pagina’s, € 19,90. Schiedam: Scriptum 2016.
De 93ste jaargang van een nog steeds ongeëvenaard instituut voor de fotoliefhebber.
Ook dit jaar valt er weer veel te zien en te lezen in de nieuwe Snoecks. Het eerste dat opvalt is de vernieuwde boekenrubriek. Er wordt aandacht besteed aan ‘genres’, die er uit sprongen, zoals boekenmensen, moederboeken, thrillers en kijkboeken. Prominente auteurs als Elena Ferrante krijgen een eigen kadertje. Er dan zijn er de ‘losse’ boeken die opvielen, waarvan er overigens de nodige op LeesKost werden gerecenseerd. Snoecks zou Snoecks niet zijn zonder vermelding van andere interessante fotoboeken, bij voorbeeld van Tom Kelly, waarvan de wilde vrolijkheid af spat.
Net als vorige jaren is ook deze Snoecks met twee verschillende covers te koop. Wie, ik kan het me eigenlijk niet voorstellen, niet geassocieerd wil worden met de prachtige foto van een mysterieus kijkende vrouw met een bloem in haar haar en nog een bloem in haar hand (o ja, en ze is van boven bloot, maar dat valt nauwelijks op) van Richard Egli kan ook kiezen voor een veel confronterender foto uit de albinoreeks van Patricia Willock. Van beide edities is trouwens een Nederlandse en een Belgische versie.
Aan het eind van het boek treft u de rubriek dode letter met necrologieën van onlangs overleden schrijvers, waaronder Christine Arnothy (84), Wim Brands (57), Umberto Eco (84), Cees Fasseur (77), H.J.A. Hofland (88), Harper Lee (89), Henning Mankell (67), Elie Wiesel (87) en Joost Zwagerman (51). Ook nu staan er weer twee korte verhalen in, waarvan Shirley Temple III van Thomas Pierce intrigeert vanwege het bizarre onderwerp.
Maar het gaat natuurlijk om de reportages van topfotografen over onder meer albino’s in Tanzania, het met de hand beschilderen van duiven in Spanje en het zoeken naar mammoetslagtanden in de Siberische toendra. Op gebied van architectuur zijn er prachtige foto’s van het werk van de Japanse architect Kengo Kuma, die het Olympisch Stadion voor spelen van 2020 in Tokyo mag bouwen. Marco Crob laat beroemdheden op een heel speciale manier zien, zoals Michael Douglas, Grace Jones, Lasy Gaga, Arnold Schwarzenegger en Ringo Starr. Marie-Cécile Thijs fotografeert markante Nederlandse chef-koks. Het volgen van de Rijn van bron tot monding levert onder meer een schitterende foto van de jaarlijkse zwemwedstrijd voor badeendjes in Zwitserland op.
Alain Laboile woont met zijn (zwangere) vrouw en kinderen in the middle of nowhere, veertig kilometer onder Bordeaux. Hij fotografeert hen in de vrije natuur. Jenny Boot laat zich inspireren door de Gouden Eeuw, maar met een glimlach.
En dan zijn er de prachtige reportages (vaak naakte) vrouwen. Laten we wel wezen, voor velen dé reden om elk jaar weer Snoecks aan te schaffen. En elke fotograaf / fotografe zet die vrouwen weer op zijn of haar eigen manier neer. Sommigen werken met professionele modellen, maar ik ben meer geporteerd van de ‘next door’ modellen van George Pitt, die goed gebruik maakt van zijn twintig jaar schilderservaring. Hij wil samen met de moeders, huisvrouwen, directiesecretaressen, schrijfsters – gewone vrouwen die hij voor zijn lens krijgt ontdekken wat er mogelijk is, wat ze graag willen tonen.
Christian Saint fotografeert getatoeëerde vrouwenlichamen, interessant om tot in het detail te bekijken. Eentje heeft een pauselijke tiara boven een kinderkopje waaronder een borstpartij zichtbaar is die wel eens met behulp van siliconen tot stand gekomen zou kunnen zijn.
Er valt weer veel te genieten, te lezen, maar vooral te kijken in de nieuwste Snoecks.
Aan dit boek is op 12 oktober 2016 tevens aandacht besteed in het programma Puur Cultuur van MeerRadio. Het geluidsfragment is hieronder aan te klikken.