Simone van der Vlugt – Toen het donker werd. ISBN 978-90-263-32081-1. 309 pagina’s, €19,99. Amsterdam: Ambo|Anthos 2016.
Gezin raakt verstrikt in web van leugens, misdaad en dood.
Recalcitrante puber Luuk blijkt gokschulden te hebben. Hij wordt bedreigd, het zal slecht met hem aflopen als hij niet betaalt. Vader Menno springt voor hem in de bres en daarmee lijkt de kwestie opgelost. Maar zo eenvoudig is het niet. De criminelen eisen rente op rente op rente, vele duizenden euro’s. Aangezien Menno’s transportbedrijf ook nog met financiële problemen zit kan hij die last niet opbrengen. Hij schakelt een advocaat in, zijn vriend Jan,, om hem te helpen dit probleem tot een definitief einde te brengen. Jan weet wel een ‘mannetje’ die dit afdoend kan regelen.
Menno en Luuk hebben Sascha, hun vrouw en moeder, niet op de hoogte gebracht. Ze merkt dat er iets gaande is, krijgt geen antwoord op haar vragen. Ze voelt zich zozeer buitengesloten dat ze haar heil – een man bij wie ze haar hart kan uitstorten – buiten de deur zoekt. Het blijft niet bij praten alleen.
De financiële problemen, veroorzaakt door de criminelen die haar man afpersen, stapelen zich op. De boeven hebben niet genoeg meer aan geld, maar vragen ook andere diensten. Wanneer Menno weigert gebeurt er iets vreselijks. Sascha wordt in de auto van de weg gedrukt en raakt dusdanig zwaar gewond dat ze het licht in één oog verliest. Of het andere oog gered kan worden is nog maar de vraag.
Simone van der Vlugt (1966) is een productieve en creatieve schrijfster. Ze schrijft niet alleen literaire thrillers maar ook historische romans en fijne, door haar man Wim prachtig geïllustreerde reisboeken. Sinds zij in 2004 debuteerde kreeg zij verschillende prijzen, waaronder de NS Publieksprijs. Dit is haar zeventiende boek.
Menno en Luuk raken steeds verder verstrikt in de klauwen van de misdaad. Maar juist omdat zij worden meegetrokken durven zij niet de politie in te schakelen. Zelf hebben zij inmiddels ook een en ander op hun misdaadconto staan. De blindheid van Sascha doet hen beseffen dat de criminelen nergens voor terugdeinzen. Menno besluit wraak te nemen.
En daarmee, denkt de lezer, is het afgerond. Misdaad en straf zijn beschreven. Maar ja, dan wachten er nog zo’n 75 pagina’s. Zou Van der Vlugt die allemaal nodig hebben om een en ander keurig te verklaren en op een rijtje te zetten? Welnee. Natuurlijk niet. Het verhaal maakt een draai, gebaande wegen worden slingerpaden, de lezer wordt opeens op een heel ander been gezet en een rad voor ogen gedraaid. Knap gevonden!
De auteur verdient nauwelijks aanbeveling. Ze schrijft als een trein (en verdient alleen daarom die prijs van de NS J), ze houdt de lezer bij zijn nekvel tot de laatste pagina.
Heerlijk leeswerk!