Sterre Carron – Trifla. ISBN 978-94-9201-124-4. 354 pagina’s, €19,95. Tielt (B): Witsand.
Gordiaanse knoop maakt ontvoeringen steeds ingewikkelder.
De avond begint gezond voor Marie Teugels, een jonge vrouw met man en twee kleine kinderen. Ze gaat samen met haar hond naar de hei om een paar uur te joggen. Maar ze wordt overvallen, verdoofd en ontvoerd. Ze wordt, ontdaan van haar kleren, wakker in een koude, donkere kelder. Haar belager brengt haar spaarzaam eten en drinken, onherkenbaar vermomd. Als Marie haar wanhoop uitschreeuwt wordt ze voor straf gemarteld. Dagen en weken gaan voorbij. Waarom kan niemand haar vinden?
Twee maanden later ondergaat Zieta Hofman, een jonge lerares, hetzelfde lot. De ontvoerder dropt haar bij Marie, en ook zij wordt hardhandig en bijzonder wreed aangepakt. Waarom worden zij niet bevrijd. Waarom worden zij niet gevonden? Zit de politie te slapen?
De twee weten niet dat de politie van Mechelen, onder aanvoering van de pittige rechercheur Rani Diaz dagelijks in touw is met ‘hun zaak’. En dat terwijl er ook nog allerlei andere zaken spelen en het politieapparaat zwaar onderbezet is. Heeft Marie met Zieta te maken, loopt er een lijn tussen die twee? En als die lijn er is, raakt die dan nu niet in een complete Gordiaanse knoop die zij nooit meer uit elkaar kunnen krijgen? Waarom krijgt niemand enig levensteken, van de vrouwen of de ontvoerder? En als dat dan eindelijk komt: is dat geen fake-bericht?
Tussen de bedrijven door bevalt Diaz nog van een dochter, worden collega’s aangevallen en vindt Rani’s beste vriend de dood. Het is bijna te veel om mee te leven.
Sterre Carron (1957) is van jongs af aan geboeid door criminologie, maar studeerde toch voor arts. In 2013 keerde zij na wereldwijde medische ‘avonturen’ terug tot haar oude liefde, de misdaad. Sinds die tijd schreef zij zeven misdaadromans met Rani Diaz als vaste inspecteur.
De auteur heeft een beeldende pen. Zozeer zelfs dat het voor wat teerhartige lezers te hopen valt dat zij haar woorden zelf niet in beelden vertalen. Want de gruwelijke martelingen die de dames in Trifla ondergaan zijn tot in de finesses beschreven.
De lezer speurt, zoals het hoort in misdaadromans, mee met Rani Diaz en haar team. Maar die lezer krijgt – en dat vind ik jammer – één belangrijke aanwijzing voorgeschoteld die het team dan nog een tijd moet missen: de titel. Dit boek heet Trifla. Waar die titel op slaat is lange tijd onduidelijk. En dan opeens, op blz 268 (van de 354), ja hoor daar is Trifla. En dat moet dus het losse eindje zijn van de knoop die Rani en haar collega’s nog moeten ontwarren. Je noemt een boek tenslotte niet voor niets zo.
Misschien schiet ik met een kanon op een mug, maar ook een mug kan lelijk steken. Voor de rest heb ik ook dit boek uit de Rani Diaz serie – allemaal losse misdaadromans – met veel plezier gelezen. Carron schrijft vlot, weet de lezer van begin tot eind te boeien en bedenkt complotten die bepaald niet voor de hand liggen. Zo hoort het.
Een heerlijke misdaadroman van een Vlaamse thrillerschrijfster die in haar eigen land bijzonder geliefd is, maar in Nederland beslist meer aandacht verdient. Ze schrijft buiten gebaande wegen, dat is een grote verdienste.
Lees, huiver en geniet.