Stefan Popa – De verovering van Vlaanderen. ISBN 978-94-6068-292-6, 423 pagina’s, € 19,95. Baarn: Marmer 2016.
Nederlandse Don Quichot maakt met zijn Vlaamse schildknaap Sancho een reis door Vlaanderen, vol bizarre avonturen.
Alco van Puffelen is een mislukte jongeman. Studies werden niet afgemaakt en een baan behouden lukte ook niet. Zijn zeer rijke vader sprong steeds te hulp, maar corrigeerde hem ook voortdurend. Alco krijgt een plan om zijn vader te tonen dat hij echt wel iets kan en om een fout van een voorouder goed te maken. Stamboomonderzoek wees uit dat de Van Puffelens afstamden van Adriaens Jans, een soldaat die tijdens het beleg van Antwerpen sneuvelde. Door de val van Antwerpen (1585) ontstond de scheiding van de noordelijke en de zuidelijke Nederlanden. Alco begeeft zich naar Vlaanderen om medestanders te vinden voor een hereniging van Vlaanderen en Nederland.
Stefan Popa ( 1989) is schrijver en zelfstandig journalist. Hij is half Roemeens. Zijn debuutroman Verdwenen grenzen handelde over een Roemeens stel dat het Roemenië van Ceausescu ontvlucht. Dit boek, zijn derde, behoort tot het genre van de literaire komedie.
Per trein reist Alco naar Antwerpen. In een café houdt hij zijn eerste bezielde toespraak over de Nedertalige volken die weer verenigd moeten worden. De Lage Landen moeten worden hersteld. Aan deze rede houdt hij een volgeling over, Stan, een Congolees met dwerggroei. Al gauw noemt hij Stan zijn schildknaap. Als Don Quichot en Sancho binden ze de strijd aan tegen de franskiljons en proberen ze medestanders te vinden. Onderweg naar Mechelen komen ze een groep larpers tegen. Dit zijn mensen die in historische kledij geschiedenisgebeurtenissen naspelen. Ze zijn gekleed als ridders en hebben zwaarden. Ze sluiten zich aan en samen ‘veroveren’ ze Mechelen.
Via Hasselt komen ze terecht in een dorpskerkje in Kuttekoven. Ze bezoeken de dorpskerk en Alco gaat te biecht. De priester vraagt wat hij heeft misdaan. Kwaadgesproken over Jezus, Maria, God? Vuile boekskes bekeken. Poepen met een vrouw, man, dier? Ze vervolgen hun tocht langs Leuven naar Gent. Daar spreekt Alco in het Gravensteen de uitgenodigde schrijvers Tom Lanoye, Herman Brusselmans, Dimitri Verhulst en Kristien Hemmerechts toe. Ze zullen allen iets over de hereniging publiceren, maar dan wel tegen betaling. Overigens werden de larpers ook betaald. Dit gedeelte met de schrijvers is het beste stuk van het boek. Een prachtige toespraak en leuke gesprekken met de schrijvers.
Het tweetal ‘strijders der Verenigde Nederlanden’ maakt een lange tocht door Vlaanderen. Ze gebruiken verschillende vervoermiddelen. Alco huurt zelfs een keer een helikopter en in Brugge stelen ze een rijtuig waarmee ze naar de kust rijden. Als de twee vrienden na een ruzie even uit elkaar zijn, gaat Alco alleen verder op het paard van het rijtuig. Het verhaal eindigt in Brussel. Ze geven op, want Brussel is te Frans.
Het beeld van Don Quichot en zijn knecht Sancho komt in het boek duidelijk naar voren. Het is een queeste met onhandige acties. Een dolende ridder met zijn knecht. Ze vechten tegen windmolens, denkbeeldige vijanden. Zo vallen ze in Hasselt een man aan met een rollator. Samen ‘schakelen ze hem uit’.
De roman is zeker bij vlagen zeer humoristisch. Een voorbeeld hiervan is de passage waarin verteld wordt dat hij het Manneken Pis drooglegt. Met al mijn kracht trek ik de slang uit zijn achterste. Hij zat er stevig in. Dat moet pijn hebben gedaan. Het gezeik stokt en stopt. Het verhaal is af en toe wel heel onwaarschijnlijk en bizar. De vertelling is niet altijd even boeiend, de hoofdpersoon kletst aan een stuk door. Het boek is ook veel te dik.
Naast het geraaskal over de hereniging heeft de schrijver serieuze kritiek op bepaalde toestanden in Nederland en Vlaanderen. Ook typeert hij heel goed de verschillende Vlaamse steden en wat betreft de Vlaamse kust prijst hij De Haan aan boven Blankenberge of Knokke, vanwege de mooie villa’s en de gemoedelijkheid. Een mening die ik van harte deel.
Vermakelijk reisverhaal over Vlaanderen