Gilles van der Loo – Het jasje van Luis Martín. ISBN 978-90-2826-167-9, 235 pagina’s, €18,99. Amsterdam: Van Oorschot 2016.
Roman over mannenvriendschap.
Wanneer Brabander Issa als aankomend student psychologie in Amsterdam komt wonen en een bijbaan in de horeca zoekt komt hij terecht bij Gijs, de beste barman van Amsterdam. De twee raken bevriend en Gijs laat Issa kennismaken met alle hoeken en gaten van bruisend, licht en duister Amsterdam. Zoals Gijs voor Issa – opgegroeid zonder vader – als een vaderfiguur gaat fungeren, haalt ook de vaderloze Gijs vol warmte, liefde en weemoed de herinneringen op aan Luis Martín Murillo, die voor hem die rol vervulde. Luis was de beste barman van Madrid. Hij bracht hem het vak bij, leerde hem de talloze oneliners die Gijs nu zelf over de mensheid te berde brengt en gaf hem ‘t opvallend versierde leren jasje dat Gijs bijna dagelijks draagt. Gijs en Issa zijn onafscheidelijk.
En dan, op een nacht, verdwijnt Gijs. Na lang zoeken wordt zijn lijk opgedregd uit het IJ. Issa, net zelf vader geworden van de kleine Nadim, is radeloos en weet het verlies niet te hanteren. Dat vindt zijn weerslag in de verhouding tot zijn vrouw, maar ook de kleine Nadim voelt het verdriet van zijn vader aan en reageert dat af met nachtelijke huilpartijen. En dan begint Issa het jongetje, als kalmeringsmiddel, mooie verhalen over Luis Martín Murillo te vertellen. Overdag ziet hij de Spaanse barman, Gijs’ vader immers, overal opduiken. Op die manier brengt hij Gijs tot leven en ‘begeleidt’ hij zijn vriend naar de dood. De zo bruut verbroken vriendschap wordt na de dood hersteld.
Gillis van der Loo (1973) werkt onder meer voor Tirade. Hij studeerde klinische psychologie en werkte in de Italiaanse horeca. Hij debuteerde in 2012 met Hier sneeuwt het nooit, een verhalenbundel die werd genomineerd voor de Academica Literatuurprijs.
Dit boek heeft een autobiografische aanleiding. In 2011 verdween Van der Loo’s beste vriend. Na een maand werd hij dood gevonden in het water. Dit boek is een ode aan hun vriendschap. De auteur wil niet alleen de waarde overbrengen van de band tussen hem en de 4 jaar oudere, veel wereldwijzere Gijs, maar vraagt zich tevens af hoeveel van deze waarden hij kan en wil overdragen aan zijn zoon, geboren na Gijs’ dood.
Mannenvriendschap, trouw, de zoektocht naar een eigen identiteit en verlies vormen de leidraad in deze fraaie ‘stijldans met de dood’.