Edwin Giltay – De doofpotgeneraal. ISBN 978-94-92161-21-5, 263 pagina’s, € 19,90. Groningen: Uitgeverij De Blauwe Tijger 2016.
Hooggeplaatsten proberen hun straatje schoon te vegen, maar worden door eigen geklungel aan de schandpaal genageld.
Het is 1998. Edwin Giltay (1970) wil graag officier bij het korps mariniers worden. Hij wordt met een smoesje afgewezen vanwege zijn homoseksualiteit, maar de militaire inlichtingendienst wil hem wel graag als analist werven. Tijdens zijn werkzaamheden als uitzendkracht bij telefoonmaatschappij Casema wordt hij hiervoor benaderd door een collega die ook bij defensie werkt. Tot zijn verbazing blijken meer collega’s bij Casema als defensie-undercover te werken. Eén van hen blijkt nota bene de echtgenote van generaal Ad van Baal, bevelhebber van de Koninklijke Landmacht.
Er volgt een carrousel van gebeurtenissen. Giltay wil zich vooral rehabiliteren omdat hij bij zijn sollicitatie tegen de wet is gediscrimineerd. Maar daarnaast wordt hij meegesleurd in een zoektocht naar de waarheid rond de genocide van Srebrenica, culminerend in het zogenaamd verloren raken van een filmrolletje met bewijsmateriaal.
Als het geen bloed ernstige zaak was zou de lezer het relaas van Edwin kunnen opvatten als een magistrale grap. Zeker zoals de undercoveragenten die door defensie op de werkvloer bij Casema zijn gestald, zo vreselijk amateuristisch en weinig professioneel van de ene beginnersfout in de andere vervallen. De eerste de beste padvindersclub zou het vermoedelijk beter aanpakken.
In 2014 verschijnt het boek De doofpotgeneraal waarin het verduisteren van fotobewijzen van oorlogsmisdaden en het schaden van de internationale rechtsorde en de Nederlandse democratische rechtstaat worden beschreven. Daarbij wordt ook duidelijk hoe binnen defensie tegenstrijdige belangen en stammenstrijd dit ministerie bepaald geen goed doen.
Een jaar later spant één van de undercoveragenten een kort geding aan tegen Giltay. Alles in het boek zou zijn verzonnen en gelogen en het boek moet uit de handel. Waarschijnlijk gesouffleerd door hooggeplaatsten van defensie geeft de rechter in eerste instantie dager gelijk. Echter in hoger beroep, wanneer een stortvloed van bewijsstukken overhandigd wordt, zijn de rechters overtuigd van de waarheid van het verhaal van Giltay en mag De doofpotgeneraal weer verschijnen. Zo rolt de tweede druk van dit boek van de persen.
Deze herrezen doofpotgeneraal is vergeleken met de eerste druk aanzienlijk uitgebreid en bijna in omvang verdubbeld. Pas nu krijgt de lezer een verbijsterende indruk van de miezerigheid waarmee hooggeplaatsten, met generaal Ad van Baal voorop, hun falen als bevelhebber ten tijde van de massaslachting op vele honderden moslims hebben proberen te verdoezelen. In plaats van pal te staan voor de kernwaarden van hun aanstelling: trouw aan de koningin, de belofte wetten te gehoorzamen en zich te onderwerpen aan de krijgstucht heeft de dik betaalde , gelauwerde en in 2004 gerehabiliteerde generaal van Baal zich vooral onledig gehouden met het schoon schrobben van zijn eigen straatje. Brrr…