Jet van Vuuren – Papadag. ISBN 978-904521-150-3, 334 pagina’s, €15,00. Uithoorn: Karakter Uitgevers 2017.
Liefdevolle hulp als dekmantel voor een moordzaak.
Heleen uit Weesp is vroeg dementerend. Wanneer de thuishulp wordt wegbezuinigd zit dochter Maud – ver weg op Walcheren met gezin en een pannenkoekentent – met de handen in het haar. Ze besluit tijdelijk een flatje in Weesp te huren om de problemen het hoofd te bieden. Een nobel gebaar, maar er zit meer achter. Maud wordt via Facebook gestalkt en gechanteerd door een zekere Belle Hélène. Deze onbekende weet onrustbarend veel over haar, haar moeder en moeders verleden. Bovendien suggereert ze duistere zaken waarbij Heleen ooit betrokken zou zijn geweest. Ze hebben te maken met de dood van moeders oudere zusje. Op de vrouw af vragen zou het handigst zijn, maar Heleens Alzheimer zorgt ervoor dat ze nog maar mondjesmaat dingen van vroeger kan oproepen. Zíj zou haar zus Jolante hebben vermoord? Welnee, die heeft zelfmoord gepleegd.
Maud houdt contact met man en drie zoons, maar besluit niet naar Walcheren terug te keren voor ze licht in de duisternis ziet. Want het lijkt er zelfs op, beweert Belle Hélène, dat haar vader haar vader niet is. Alsof dat niet genoeg is, wordt ze in haar tijdelijke flat hinderlijk benaderd door haar oude buurman Jaap. Diens vriendelijke zoon Pieter zou Maud kunnen helpen, maar ook hij heeft zijn duistere kanten. En dan wordt er iemand vermoord. En als het daar nu bij bleef….
Jet van Vuuren (1956) is het pseudoniem van Hennie de Groot. Zij werkt als part time bibliothecaresse in Almere. Van Vuuren debuteerde in 2011 en heeft daarna flink de vaart gezet in haar carrière als thrillerschrijfster. Er staan inmiddels negen boeken op haar conto.
Van Vuuren schrijft thrillers waarin vrouwen altijd de hoofdrol spelen. Al die vrouwen zijn enigszins verknipt of moordlustig (wat natuurlijk ook al vrij verknipt is). Toch noemt Van Vuuren haar vrouwen ‘herkenbaar’, de lezer zij gewaarschuwd.
Het boek leest vlot weg. De auteur legt een flinke doolhof vol problemen aan, maar gaandeweg ziet men de uitgang. Enigszins irritant vond ik het wel dat de lezer eerder op de hoogte was van de oplossingen waarnaar de schrijfster toewerkte dan hoofdpersoon Maud zelf. Je krijgt af en toe de neiging om ongeduldig te worden: mens, zíe je dat dan niet! Gelukkig wacht de lezer op het eind nog een echte verrassing.
Van Vuuren schuwt geen geweld. Wie daarvan houdt, wordt bediend. En ook de lezer die voorkeur heeft voor grof geformuleerde sekspassages komt in dit boek ruimschoots aan zijn (of haar) trekken.
Een schrijfster met een heel eigen stijl, niet slecht, maar je moet ervan houden.
Voor de echte Van Vuuren-liefhebber.