Veelal zwakbegaafde moordenaars
Jonge criminelen laten spoor van liquidaties achter. De moorden zijn door justitie nauwelijks bij te houden.
Het aan stukken snijden van lijken is in de politiedossiers niet heel nieuw, maar met het tentoonstellen van een afgesneden hoofd, als waarschuwing en ter afschrikking, lijkt pure barbarij te zijn bereikt.
Op 9 maart 2016 liet een man in een gewatteerde jas het hoofd van Nabil Amzieb uit een vuilniszak rollen op de stoep voor een café in Amsterdam-Zuid. Hiermee kwam de Amsterdamse onderwereldvete op een kookpunt. De burgemeester liet het waterpijpcafé dichttimmeren, de politie had geen idee waarom Nabil Amzieb dit lot had getroffen en de onderwereld vocht verder.
Die onderwereld wordt wel de Mocro-Maffia genoemd. Volgens de schrijver van dit boek klopt deze benaming niet. De Maffia is immers goed georganiseerd en kent een hechte hiërarchie. De onderwereld waar het hier om gaat, bestaat echter uit een losse groep van over het algemeen zeer jonge criminelen. Ze zijn vaak van Marokkaanse afkomst of hebben een Surinaamse of Antilliaanse achtergrond. In rechtbankverslagen lezen we over hun intellectuele beperkingen, gedragsstoornissen, kapotte levens en een staat van dienst waarmee nog weinig anders dan ellende is te verwachten.
Het zijn jonge mannen die verleid worden door het snelle geld van de drugshandel en ‘bijvangst’ zoals het regelen van wapens en snelle auto’s. Nadat ongeveer tien jaar geleden grote hoeveelheden drugs waren ‘zoekgeraakt’ betwisten partijen elkaar voortdurend. Vaak blijkt dan dat liquidatie een goedkopere en snellere oplossing is dan het betalen van drugsgelden. Nauwelijks twintig jaar oud is men bereid voor reputatie, dure auto’s en kostbare horloges of gewoon voor de poen een klusje als huurmoordenaar op zich te nemen. Meestal met fatale gevolgen. Ook al weten slachtoffers een enkele keer (tijdelijk) de dans te ontspringen omdat de jeugdige delinquenten geen benul hebben hoe ze met een Kalasjnikov moeten omgaan. De tientallen kogels spuiten soms alle kanten op, behalve in de richting van het doelwit.
Auteur
Paul Vugts (1974) is misdaadjournalist. Dit is het logische journalistieke vervolg op zijn boek Doorgeschoten uit 2014. Hoewel hij zegt een optimist te zijn moet hij zelf nageven met deze karaktereigenschap weinig kwijt te kunnen bij het uitoefenen van zijn beroep. Wie dit boek leest zal dit begrijpen.
De auteur beschrijft op minutieuze wijze de liquidaties die de afgelopen jaren hebben plaatsgevonden. Daarbij gaat de hoofdprijs naar Naoufal F. (1980) die wordt beschouwd als de gevaarlijkste crimineel van Amsterdam. Als kind was hij al zonder aanleiding agressief en hij is inmiddels twaalf keer veroordeeld voor geweldsmisdrijven. Hij wordt omschreven als asociaal, zwakbegaafd, narcistisch, snel gekrenkt en impulsief. Hij heeft een zwak geweten.
Waar dit allemaal toe leidt en hoe het gesteld is met zijn bedenkelijke wapenbroeders valt te lezen in dit onthutsende boek.
Buitengewoon aan te raden voor wie geïnteresseerd is in de zelfkant van onze maatschappij.
Paul Vugts – Afrekeningen. De onderwereldoorlog op straat en in de rechtszaal. ISBN 978-94-629-7959-5, 256 pagina’s, € 16,50. Amsterdam: De Kring 2017.