Dertig jaar geleefd
Drie vrouwen vertellen over de dagelijkse ins & outs bij hun generatie van millennials.
Ik vertelde mijn moeder dat ik het ‘nogal leip en sick vond dat al mijn vriendinnen ineens gingen trouwen’, waarop mijn moeder zei: ‘Jullie zijn bijna dertig, dus zo leip en sick is dat niet.’ En dan die woedende blik van mijn vader. Nogal chill.
Anouk, Lianne en Suzette zijn uit de jaren tachtig van de vorige eeuw en hebben opgeschreven hoe hun leven er uit ziet. Trouwen is dus al een heikel punt. Maar de roep van de soort en de bijbehorende hormonen doen vanzelfsprekend gewoon hun werk, dus valt er in de genoeglijke stukjes en mini-columns heel wat op te steken, af te keuren of zo nodig mee te beleven. De auteurs wisselen elkaar af, geven voortdurend in gedoseerd ritme de pen door en zo ontstaat het gepaste beeld van een gezellige boel.
Er is meer dan erotiek. Behalve de liefde komen werk, geld, huisvesting uiterlijk, kleding, vrienden, familie en uitgaan langs. Men kijkt of de beloftes uit de jeugd en de verwachtingen van ouders worden waar gemaakt. Dat geeft soms opluchting, dan weer teleurstelling en de onvermijdelijke afgunst. Die blijkt trouwens het grootst als een ex er met een fraaie blonde stoot van door gaat. Zo wordt in een stukje over vrijen iedereen een geslaagd orgasme toegewenst, behalve natuurlijk de nieuwe vriendin van de ex.
Ook de carrière kan wringen.
‘…Tegenwoordig heb ik een sterke jaloezieradar. ‘Wow, ze heeft nu ook al een sieradenlijn! Wat irritant!’
‘Wat maakt het uit? Was jij zelf al jarenlang aan het knokken voor je eigen sieradenlijn? Nee hè.’
Regelmatig stellen de schrijfsters zich de vraag of ze het wel goed doen en zijn bereid zichzelf met de nodige humor realistische antwoorden te geven. ‘Mijn ouders hebben me nooit wijsgemaakt dat ik alles kon bereiken zolang ik daar maar hard voor werkte. Ze waren al blij als ik m’n eten opat, joh.’
Auteurs
Anouk Kemper, Suzette Hermsen en Lianne Marije Sanders
Suzette Hermsen (1987), Anouk Kemper (1986) en Lisanne Marije Sanders (1988) zijn werkzaam in de journalistiek en alle drie onder meer collega’s bij de LINDA. Ze schreven als verslaggevers van hun generatie voor hun leeftijdsgenoten als ook voor de babyboomers. De titel Zeik niet zo moet ironisch worden opgevat. De auteurs willen zich juist niet afficheren als zeurpieten zoals de babyboomers de millennials soms zien en persifleren: ‘Meh, mijn werk is niet mijn passie!’ en: ‘Ik ben al dertig, waar is mijn villa?’
In deze ironische opzet is dit grotendeels lichtvoetige boek uitstekend geslaagd. Het bezorgt de lezers ongetwijfeld een aantal onderhoudende en wellicht informatieve uren.
Anouk Kemper, Lisanne Marije Sanders en Suzette Hermsen – Zeik niet zo. ISBN 978-94-92037-64-0, 270 pagina’s € 17,50, Amsterdam: Uitgeverij Brandt 2017.