Dagboek van DM, een dweepziek meisje
‘Ik ben overspelig, hoewel enkel in mijn gedachten’.
Op vrijdag 4 september besluit de ‘ik’ uit dit verhaal een dagboek te gaan bijhouden over haar leven. En aangezien zij eigenlijk geen opzienbarende dingen meemaakt moet zij het voornamelijk hebben van de beschrijving van haar huwelijk en gezin en haar bijeenkomsten met de Moedergroep. Daarbij komen ook haar veelvuldige fantasieën over mannen, lekker erotisch, omdat haar eigen man X haar fysiek niet erg opwindt. X is er om geld te verdienen, klusjes in huis te doen en waar nodig de kinderen – kind 1 en kind 2 ofwel K1 en K2 – bezig te houden. X is wel lief, maar een sul. Haar huwelijk is ‘redelijk gelukkig’. Nee, echt gelukkig zou ‘ik’ pas zijn als zij wat had met PM, de pianoman bij wie zij les heeft of met MM, de Mooie Man die zij ergens ontmoet. Dat zij met X wellicht ook lekker zou kunnen vrijen…. Nou nee. Af en toe mag X haar ‘bespringen’, maar van haar hoeft seks in het huwelijk niet zo erg. En als zij op een dag, door enige schuldgevoel daarover, hem genadiglijk toestaat haar te betasten en hij ervoor kiest een aflevering van Poirot te bekijken, is zij behoorlijk beledigd. Ze gaat naar bed, denkt handtastelijk aan PM en komt wel zo plezierig klaar.
Dit boek hangt aan elkaar van would-be humor. Op de kaft wordt het aangeprezen als ‘hilarisch’, dan weet u het wel. Voorbeeld: K1 is jarig. ‘Ik’ heeft alle vrienden vooraf een memo gestuurd dat zij anti-Barbie is, dus of men daarmee rekening wil houden. Maar hoe gaat dat? Niet iedereen kreeg dat bericht. K1 kreeg een Barbie van een klasgenoot en verklaarde de pop onmiddellijk tot haar lievelingscadeau. Moeder ‘ik’ is razend, woedend, in staat ‘op het bakkes te timmeren van het stralende schriele monster van een moeder dat naast haar schrale kleine kind was blijven staan om de verrukking gade te slaan van mijn lieve kindje dat zopas haar onschuld had verloren’. K1 houdt de pop permanent bij zich, maar na een week slaat moeder toe en verduistert ‘Juffrouw Anorexia’ als Kind haar even op de badkamer achterlaat. Vervolgens wordt ‘Wandelende Tak’, ‘Juffrouw Eeuwig Jong’, ‘Juffrouw Ondervoed’ ofwel ‘Juffrouw Kijk Naar Mij’ deskundig in stukken gesneden en in de achtertuin verbrand. ‘Als K1 er ooit om vraagt, zal ik haar natuurlijk helpen om haar pop te zoeken. Toch op zijn minst een volle vijf minuten. Dan zal ik beslissen dat Juf Gesmolten Ledematen kwijt is en misschien moeten we dan een ijsje eten.’
Wie dit ‘hilarisch’ vindt, moet zeker dit boek gaan lezen. Er staan meer van dit soort stukjes in.
Auteur
Fien De Meulder studeerde wiskunde in Cambridge, filosofie in Dundee en Germaanse Taal- en Letterkunde in Antwerpen. Ze heeft gewerkt als computerlinguïst aan de Universiteit Antwerpen en als leerkracht Engels. Ze schrijft tussen het grootbrengen van haar drie kinderen door aan haar tweede roman. Misschien heeft haar exacte opleiding bijgedragen aan haar merkwaardige gevoek voor humor.
De ‘moedergroep’ speelt ook een grote rol in het rol van hoofdpersoon ‘ik’. Ze trekt op met Amerikaanse, met Iers Meisje en meer van die dames. Op hun bijeenkomsten klagen ze over hun PF ofwel PoetsFee, ze gaan uitstapjes maken en ze drinken. Vooral dat drinken bevalt ‘ik’. Ze begint trekjes te vertonen van beginnend alcoholisme. Voordeel is wel dat ze X dan met een welwillender oog beziet.
Al met al – het dagboek neemt een schooljaar in beslag – had ik na enige maanden tabak van de grappige juffrouw ik. Het boek wordt ‘herkenbaar’ genoemd. Als velen dat zo ervaren, dan beklaag ik hen en hun X.
Fien De Meulder – Een redelijk gelukkig huwelijk. ISBN 978-94-6310-248-3. 307 pagina’s, € 19,99. Kalmthout (B): Uitgeverij Polis 2017.