‘Bionische boerin’ handhaaft zich
Prudence en haar familie boeren verder met vallen en opstaan.
De stadse, goedlachse en alle harten veroverende Prudence erft van haar oudoom Harold zijn vervallen boerderij met Earl, de knecht die hij al jaren in dienst had. Aangezien Prudence het jachtige bestaan in de stad eigenlijk beu is neemt ze met groot optimisme de uitdaging op zich om zelf boerin te worden. Als ze het doet doet ze het goed. Dus ze wil een biologisch dynamisch bedrijf met een compleet ‘groene wereld’. De knorrige Earl valt als een blok voor zijn nieuwe bazin en helpt waar hij kan. In de loop van de tijd groeit de boerenfamilie uit door de komst van de obsessieve, afkickende Seth en de jonge Sara – met haar sierkippen – die tijdelijk wordt ondergebracht omdat haar ouders scheiden. Dierenarts Eustace wordt een regelmatige gast als Prudences vriendje. Schaap Bertie was het enige stuk grootvee, zij krijgt gezelschap van het rood gevlekte muildier Lucky, het toonbeeld van koppigheid.
Voor de talloze fans van Het kippencollectief bevat bovenstaand verhaal nog niet veel nieuws. Wie meer wil weten over deel één kan onze recensie lezen. Een onontbeerlijke voorbereiding, want dit boek begint waar het eerste deel eindigt.
Prudence zit met haar uitgedijde gezelschap op eco-boerderij Woefield Farm. Het tij zit haar niet erg mee, maar ze bedenkt allerlei wilde plannen om de opbrengst van de boerderij te verhogen. Zo maakt ze van chilipepers drie verschillende sauzen om op de boerenmarkt te verkopen. Helaas zijn de sauzen zo heet dat ze oneetbaar zijn en bij een van de proevers op de markt zelfs fysieke klachten veroorzaken. Ambulancepersoneel bij de kraam is niet de beste reclame om producten te slijten, ontdekt ze al spoedig. Bovendien is onrustbarend is dat ze wel ziek lijkt te zijn. Ze wil er niet aan toegeven, gaat uiteindelijk naar een alternatieve dame die voornamelijk interessant doet. Prudence wordt steeds vermoeider en haar aangewaaide familie ziet het vol zorgen aan. Waar is haar ontembare energie gebleven?
Auteur
Susan Juby (1969) schreef al veel boeken voor kinderen en jongvolwassenen. Met Het kippencollectief maakte ze een flinke klapper, het boek werd enthousiast ontvangen en genomineerd voor verschillende prijzen. Dit tweede deel won de prestigieuze Leacock Medal for Humour.
In het eerste deel was het voornamelijk Prudence die in de schijnwerpers stond. In dit deel is ieder familielid om beurten ik-figuur, aangeduid door de naam boven het desbetreffende hoofdstuk. Die verschillende figuren vertellen dingen die de anderen niet weten. Seth bijvoorbeeld is verliefd op een theatermevrouw, Sara heeft problemen op school doordat ze door haar ouders wordt weggehaald en haar geliefden vreselijk mist. Earl vindt er niets meer aan met een zieke Prudence en een verdwenen Sara…. Kortom er drijven donkere wolken over de boerderij. Gelukkig wordt het ook weer licht, daar komt de lezer wel achter.
De auteur schrijft in een grappige stijl, heeft een humoristische woordkeus en hanteert regelmatig volkomen absurde en lachwekkende vergelijkingen. Het maakt het lezen van dit luchtige boek tot een aangenaam tijdverdrijf. Amusant, soms even te veel opgelegd als Juby geen maat weet te houden.
De talloze fans van deel één zullen zich ook weer kostelijk vermaken met dit boek. Ik vind het jammer dat het ene boek eigenlijk niet zonder het andere kan. Misschien dat een derde deel als feestje in een complete trilogie kan verschijnen?
Veel plezier met dit vrolijke boek.
Susan Juby – Terugkeer naar het kippencollectief. Vertaald uit het Engels (Republic of Dirt: Return to Woefield) door Tracey Drost-Plegt. ISBN 978-90-206-0847-2, 400 pagina’s, €19,99. Alkmaar: Pepper Books 2017.