Misdadige constructie leidt tot angst en dood
Bejaardenpaleis verandert in hel.
De familie Zeelen, met de keiharde Gina aan de top, leidt een aantal wooncomplexen voor ouderen in het noorden van het land. Gina en haar familie worden niet gedreven door mededogen met de oudere mens, maar door pure hebzucht. Eén van hun complexen in Groningen moet worden vervangen door nieuwbouw en Gina legt het aan met wethouder Galesloot en een bouwondernemer en krijgt zo voor elkaar dat er een gigantische, luxe toren van 28 etages hoog wordt gebouwd, slechts 15 meter lager dan de Martinitoren. Midden in dat iconische gebouw, Morgenschittering , is een atrium over de gehele hoogte. Het pand trekt de aandacht in binnen- en buitenland. Iedereen wil er wonen, al kost dat kapitalen. Helaas heeft de gemeente Gina verplicht de bewoners uit het oude complex, die aanzienlijk minder betaalden, ook een plaats te bieden en dat tegen hun lage huur. Díe mensen moeten eruit, vinden Gina en haar neef Adriaan die haar kompaan in het kwaad is. De familie Zeelen laat geen poging onbenut om deze armoezaaiers te treiteren in de hoop dat zij vertrekken. Eén bewoner, mevrouw Klaassen, pleegt zelfmoord. Het echtpaar De Monchy, dat zich stevig verweert tegen de Zeelens, wordt op een ochtend dood in bed gevonden, vergiftigd door koolmonoxide waarvan niemand de oorzaak achterhaalt. Dat zou dus een ongeluk moeten zijn. Na een tumultueus verlopen bewoners- en personeelsvergadering vol klachten over de directie, wordt Gina Zeelen tegen middernacht over de balustrade op de 27e verdieping geduwd. Exit directrice. En nu is het dus duidelijk wél moord.
Hoofdinspecteur Kuitert, ook al aanwezig bij de vorige doden en toen vol onbehagen maar onverrichter zake weer vertrokken, zal deze moord moeten oplossen. Maar hij kan het idee niet van zich afzetten dat de moord op Gina Zeelen te maken heeft met de dood van het bejaarde echtpaar. Hij betrekt die onbegrijpelijke dood daarom ook bij zijn onderzoek. Maar hij en zijn team hebben wel erg veel verdachten. De personeelsleden die de Zeelens haatten, de bewoners die werden getreiterd, de wethouder die aan de kant is gezet, een makelaar die is bedot en een aannemer die is bedrogen, bij elkaar hebben zo’n 22 mensen een motief om Gina Zeelen naar het rijk der doden te sturen. Kuitert en zijn team pakken het onderzoek voortvarend aan. De hoofdcommissaris hijgt in hun nek. Als ze niet snel resultaat behalen, haalt hij de Amsterdamse recherche erbij. Kuitert roept de hulp in van zijn oude leermeester, hoofdinspecteur Popma uit Leeuwarden. De man is weliswaar gepensioneerd, maar hij leerde hem het vak en snakt ernaar hem te helpen.
Auteur
Peter J.L.M. Bernink (1944) studeerde medicijnen in Amsterdam en vestigde zich daarna in Groningen waar hij promoveerde en cardioloog werd. Hij werkte bijna dertig jaar als cardioloog in het Martiniziekenhuis. Na zijn pensioen ging hij schrijven. Hij debuteerde in 2014 met Geen weg terug, in eigen beheer uitgegeven. Dit is zijn vierde thriller.
De sfeer onder de angstige bewoners en de opstandige personeelsleden wordt goed beschreven. Ook de leden van de familie Zeelen komen goed uit de verf. Bernink schrijft een vrij gecompliceerd verhaal. Dat gecompliceerde komt niet zozeer vanwege de constructie, maar vooral door het grote aantal personen dat een rol speelt. Voorin heeft de auteur twee pagina’s vol namen op alfabetische volgorde gezet, die heb je als lezer echt nodig. Ook vallen wat slordigheden op die een auteur niet mogen overkomen. Medewerkster Lisa van Aalderen blijkt later opeens te zijn veranderd in een man. Ook Nico en Anton wisselen van naam en functie midden in het verhaal, dat wordt later weer teruggedraaid.
Een aardig, maar te chaotisch boek. En de daders van alle kwaad laten zich vrij vroeg herkennen.
Peter J.L.M. Bernink – Het icoon. ISBN 978-94-9177-375-4, 326 pagina’s, €18,95. Groningen: Palmslag 2017.