Literaire autobiografie van gevierd schrijfster
Renate Dorresteins laatste kunstje.
Renate Dorrestein (1954) heeft meer dan dertig boeken op haar naam staan en is van grote betekenis voor de Nederlandse literatuur. Maar ook over de grenzen is haar werk meer dan gewaardeerd. Haar oeuvre is in vijftien talen vertaald.
Nooit meer naar de sportschool, gewoon lekker eten, drinken en roken, zoveel en zo vaak als ze maar wilde; als er iemand uitkeek naar die nieuwe periode in haar leven van het ouder worden, was het Renate Dorrestein wel! Het lot beschikte helaas anders. Vorige maand overleed de schrijfster op 64-jarige leeftijd aan de gevolgen van slokdarmkanker.
De ingrediënten voor haar laatste roman Het Noorder Kinderhuis had ze al in haar hoofd. Maar na de bestseller Reddende Engel moest zij er helaas aan geloven. Want het schrijven van dat boek was vanwege haar ziekte niet meer voor haar weggelegd. Maar vooral niet voor haar publiek. Hoe konden de personages zonder hun lezers? En daarom heeft zij ook haar laatste boek opgedragen aan hen.
En een mooiere nalatenschap dan dit boek is er niet. Met de naderende dood in het vooruitzicht kwam zij tijdens het opruimen van haar huis talrijke, nauwelijks gepubliceerde documenten tegen. Reacties op brieven van fans, maar ook afwijzingen van uitgeverijen en producenten, die haar werk niet mochten uitgeven of verfilmen.
Bij het herlezen genoot ze daar weer zo van dat ze haar geliefde publiek deze schrijfsels niet wilde onthouden. In haar laatste boek kijkt ze terug op vijfenveertig jaar schrijven, puur vakmanschap. Want dat is het eenmaal, zo zegt ze zelf: dagelijks werk.
Terugkijkend op haar literaire leven verwondert de geboren feministe zich over haar pennenvruchten. ‘Heb ik dat toen echt gezegd of geschreven’, hoort de lezer haar in gedachten hardop lachen. Ja! Dorrestein heeft immers nooit een blad voor de mond genomen. En die ontwikkeling heeft haar gemaakt tot de schrijfster die ze is geworden.
Als geen ander ging ze mee met haar tijd. En die oprechte interesse in het leven is altijd de drijfveer geweest voor haar werk. De man/vrouwverhoudingen, concurrentie tussen schrijvers onderling, de vele reizen naar haar geliefde Schotland die haar inspireerden tot hoogtepunten als het hilarische boek De leesclub.
Zoals ze zelf schrijft, het boek had minstens vier keer zo dik kunnen zijn. Maar de lezers mogen er toch van uitgaan dat zij zelf de beste keuze heeft gemaakt. Iets anders had zij ons immers niet willen nalaten.
Renate Dorrestein – Dagelijks werk. ISBN 978-90-5759-912-2, 297 pagina’s, € 19,99. Amsterdam: Uitgeverij Podium 2018.
In plaats van het laatste publieke interview dat de schrijfster zondag 10 juni in de Philharmonie in Haarlem zou geven, wordt een ‘In Memoriam’ georganiseerd.
Journalist Frénk van der Linden ontvangt tal van gasten onder wie haar echtgenoot Maarten de Boer en haar redacteur Harminke Medendorp. Ook luisteren Dorresteins drie ‘leasedochters’ de interviewsessie op.
Aan tafel neemt verder onder andere schrijfster Lilian Blom plaats, hartsvriendin van Renate Dorrestein en weduwe van Louis Ferron. Ook Gerda Blees schuift aan. ‘Mij wordt regelmatig voorgehouden dat ik mijn opvolgster moet aanwijzen’, zei Dorrestein enkele weken voor haar dood. ‘Nou, hier is zij dan.’ www.theater-haarlem.nl