Uitgebluste vijftiger wil groots en meeslepend leven
Van wc-papier-man tot landgoedbeheerder.
Arthur Ophof had zich het leven ooit voorgesteld als een avontuur. Hij zou een fraaie vrouw beminnen, een aardig stel kinderen, een interessante baan en een grote vriendenkring hebben en het bestaan ervaren als een dagelijks feest. Als hij vijftig is constateert hij somber dat geen van zijn wensen is uitgekomen. Hij heeft een muts van een vrouw die helaas ook nog eens onvruchtbaar bleek en samen met haar houdt hij fietsvakanties in Drenthe. ‘In eigen land is zoveel schoons te zien, dus waarom zouden we verder reizen?’ zegt zij. Tot overmaat van ramp zit hij dagelijks in de file van zijn baan als in- en verkoper van wc-papier in Breukelen naar Purmerend waar hij met zijn vrouw een nieuwbouwhuisje aan een verkeersvrij erf bewoont. Arthurs enige vreugde zijn de vrienden Joost, Wouter en Stijn, met wie hij iedere vrijdagmiddag golft, gevolgd door een alcoholische consumptie.
Als Arthurs baas op een dag aankondigt dat hij wegens bezuinigingen twee mensen moet ontslaan, is Arthur één van die twee. Maar Joost – als advocaat van oplichters, belastingontduikers en witteboordencriminelen aardig door de wol geverfd – heeft zijn vriend deugdelijk gesouffleerd. Als deze zijn ontslaggesprek voert weet hij er daardoor bijna drie jaar salaris als ontslagvergoeding uit te slepen. Met dat geld, neemt Arthur zich prompt voor, gaat hij een heel nieuw leven beginnen. Hoe, dat laten we de lezer graag zelf ontdekken, zeker is wel dat de plannen bepaald niet zo alledaags zijn als Arthurs leven tot dan toe verlopen is. Alleen al aan de voorbereidingen voor dat nieuwe bestaan beleeft Arthur meer plezier dan hij tot dan toe ooit heeft ervaren.
Auteur
Hendrik Groen is het pseudoniem van Peter de Smet (1957). Onder deze naam schreef bij twee ‘dagboeken’ van een oude heer (Hendrik Groen) die in een bejaardenhuis in Amsterdam-Noord woont. Pas ruim nadat het tweede deel uitkwam werd de naam van De Smet bekend; tot die tijd rouleerde een rij aan namen van bekende schrijvers achter wie de bejaarde tachtig-plusser zich zou verschuilen. De Smet houdt zich buiten de publiciteit.
Van de twee dagboeken zijn inmiddels meer dan 500.000 exemplaren verkocht. Daarbij zijn de vertaalrechten verkocht aan 35 landen en er is een tv-serie gemaakt van de beide dagboeken. In deel twee kondigt de oude heer Groen aan dat hij een roman gaat schrijven. Dat is dit boek, waarbij De Smet in naam op de schouders van zijn romanfiguur gaat staan, die immers een naamsbekendheid verworven heeft waarvan Peter de Smet alleen kan dromen.
Van beide ‘geheime dagboeken’ – Pogingen om iets van het leven te maken (Hendrik Groen 83 ¾ jaar oud) en Zolang er leven is (Hendrik Groen 85 jaar) – is het eerste deel veruit het beste. Daarbij zal het verrassingseffect zeker een rol gespeeld hebben, want deel twee doet wat het behoort te doen: het is een vervolg op het voorgaande verhaal.
Niet alleen de titel en de grafische uitvoering van dit boek leunen op de bekendheid van de bejaarde baas, Arthur Ophof zelf doet dat ook. Zijn beschouwingen hebben dezelfde toon van lichte ironie en de traagheid van de leeftijd van veel zeer ouden. Punt alleen is dat Arthur Olthof 50 is en dus wat minder geloofwaardig in dit bedaagde taalgebruik.
Er zijn heel wat afkeurende woorden geschreven over dit ‘deel drie’. Mijns inziens is dat niet terecht. Dit is geen derde deel, maar een aardige roman met een redelijk geestige plot. Lees dit boek apart, vergeet de oude heer Groen en gun Arthur Olthof zijn eigen streken. Wat u overhoudt is een wat trage, vriendelijk geschreven roman, niet zinderend van spanning maar dat is geen vereiste.
Hendrik Groen – Leven en laten leven. ISBN 978-90-290-9101-5, 284 pagina’s, €19,99. Amsterdam: Meulenhoff 2018.