Een echt ‘boekenboek’
Sprookje voor lezers die betoverd willen worden.
Juliette, een jonge Parisienne, reist dagelijks met de metro op weg naar het makelaarskantoor waar ze een saaie baan geeft. Tijdens die rit bestudeert ze haar vaste, altijd lezende medepassagiers. De één verdiept zich in een dik boek over insecten, een oude dame bekijkt steevast een kookboek, een meisje leest een liefdesroman en raakt steeds ontroerd als ze op pagina 247 is. Als Juliette op een dag twee haltes eerder uitstapt komt ze terecht in een oud boeken-huis. Daar woont Soliman met zijn dochtertje Zaïde. Soliman omringt zich met enorme hoeveelheden boeken. Hij ordent ze nauwkeurig. Want er zijn voor hem bookcrossers op pad, ‘doorgevers’ die steeds een stapel boeken meekrijgen en bij ieder boek nauwgezet de juiste lezer zoeken, iemand wiens leven – naar zij hopen – zal veranderen door dat speciale boek. Juliette raakt bevriend met Soliman en ook zij wordt doorgever. Maar het valt niet mee om deze taak nauwgezet te vervullen: een boek is tenslotte geen loze stapel papier maar bevat een boodschap van hoop, liefde, verlangen, weemoed…. Al datgene waaraan die ene lezer op dat moment behoefte heeft. Dat vereist psychologisch inzicht.
Ze wil haar taak goed vervullen. Tenslotte wordt ze zelf ook al haar hele leven geobsedeerd door boeken. Boeken maken haar geluk uit, ze citeert eruit, ze wordt er gelukkig van. Dat wil ze graag aan anderen doorgeven. Juliette besluit haar ontslag te nemen bij het kantoor, haar leven voorlopig aan boeken te wijden. En daarmee verandert haar hele bestaan.
Auteur
Christine Féret-Fleury (pseudoniem van Patricia Montdore, 1961) werkte na haar studie literatuurwetenschappen voor de grote Franse uitgeverij Gallimard. Zij debuteerde in 1996 met Le Petit Tamour, en schreef nadien – en nog steeds – vooral veel jeugdboeken. Haar eerste, meteen bekroonde boek voor volwassenen verscheen in 1999 onder de titel Les vagues sont douces comme des tigres. Met dit boek breekt zij internationaal door.
Dit verhaal over de manier waarop boeken mensen kunnen beïnvloeden, is betoverend geschreven. Geen sprookje voor ‘alleman’, maar een vertelling voor lezers die zich herkennen in Juliette, die zich ook graag laten beïnvloeden door een boek, door de textuur van papier, de fraaie bladspiegel, het mooie lettertype, de geur van papier en inkt… al die extra’s die een boek tot een waardevol bezit maken. De manier waarop de auteur dat weet te beschrijven, resulteert in een juweel van een boek, een sprookjesboek en een boekensprookje ineen. De taal vlindert over de bladzijden. Wie gegrepen wordt legt dit boek niet weg voor hij of zij het uit heeft, teleurgesteld dat het al zo ver is.
Qua sfeer moest ik denken aan een ander, heel beroemd ‘boeken-boek’ De schaduw van de wind van Carlos Ruiz Zafón, waarin een ‘huis van vergeten boeken’ de hoofdrol speelt. Wie van dat succesboek indertijd genoten heeft, mag zichzelf dit fraai uitgevoerde sprookje beslist ook niet onthouden.
Puur genieten!
Christine Féret-Fleury – Juliette of het geluk van boeken. Vertaald uit het Frans (La Fille qui luisait dans le metro) door Angela Knotter. ISBN 978-94-027-0152-4, 175 pagina’s, €15,00. Amsterdam: HarperCollins 2018.