Leven van speurneus volledig op z’n kop
Terwijl België in opperste staat van paraatheid is vanwege terreurdreigingen, wordt er een aanslag gepleegd op Luk Borré. De inspecteur, die de jacht heeft geopend op de verkrachter van twee tienermeisjes, beseft langzaam dat de mislukte afrekening met zijn privéleven te maken heeft.
Als Luk Borré na een bezoek aan zijn moeder het ziekenhuis verlaat, wordt er op hem geschoten. Wonderwel overleeft de inspecteur de aanslag. Hij is niet van plan zich te laten intimideren, want hij is hard nodig: in het hele land is terreurdreiging niveau drie uitgeroepen, twee meisjes doen aangfite van verkrachting door een getatoeëerde man en zijn moeder vraagt hem te helpen bij haar euthanasieverzoek.
De gedreven politieman voert zijn werkzaamheden uit zo goed en zo kwaad als het gaat. Maar zijn hersenspinsels maken het hem er niet gemakkelijker op. Wie staat hem toch zo naar het leven? En waarom legt zijn moeder, met wie hij vijftien jaar geen contact heeft gehad, toch zo’n beslag op hem?
Auteur
Jos Pierreux (1957) stopte zes jaar geleden met zijn handel in bouwmaterialen om zich volledig te leggen op het schrijven van misdaadverhalen. En dat heeft de Vlaming geen windeieren gelegd. Hij heeft diverse romans geschreven en heeft vijftien thrillers op zijn naam staan met Luk Borré in de hoofdrol. Hij is drie keer genomineerd voor de Hercule Poirotprijs, de jaarlijkse prijs voor de beste Vlaamse misdaadroman.
Zijn eigen zoektocht houdt Borré zo veel mogelijk voor zichzelf. Luk had het met zijn partner nooit over zijn jeugd gehad. Rena had zijn moeder nooit ontmoet. Waarschijnlijk dacht ze dat zijn ouders overleden waren. De inspecteur wou dat zo houden. Daar had hij zijn redenen voor. Niemand mag het weten. In ieder geval, nu nog niet.
Als Luk voor zijn moeder thuis wat spullen ophaalt komen zijn herinneringen aan vroeger weer boven. Maar ook daar wordt hij overvallen. Hij heeft echter geen idee wie de dader is en waarnaar hij op zoek is in het ouderlijk huis.
Ondertussen neemt de verkrachtingszaak een geheel andere wending aan. En zijn baas is onthutst als hij erachter komt dat zijn ondergeschikte hemel en aarde beweegt om zijn moeder waardig te laten sterven. Maar ondanks alle weerstand respecteert Luk haar keuze. Als hij ging huilen, zou ik mijn respect voor hem verliezen. Maar huilen doet mijn zoon niet. Luk werpt een blik op mij, een allerlaatste, een tedere, een die ik met me mee kan nemen. Pas goed op jezelf, jongen, zeg ik improviserend, want niemand anders zal het doen.
Zijn moeder laat hem brieven na die alles duidelijk maken. Luk verbrandt de documenten uiteindelijk. Maar haar woorden zullen nog lang naklinken: De waarheid – waarvan menigeen nota bene vindt dat ze zo belangrijk is – kan een keuze zijn die je maakt.
Hoe hard en rauw het verhaal van Borré soms ook is, de hoofdstukken over zijn moeder in de laatste fase van haar leven zijn des te aangrijpender. Uitkijkend naar de dood praat ze in gedachten met zichzelf en met haar enige zoon. Dat gegeven is op zich al een boek waard. Misschien blijft het daarom soms flink omschakelen voor de lezer. Maar de aanhouder wordt dik beloond, want het plot liegt er wederom niet om.
Jos Pierreux – Niets erger dan spijt. ISBN 978-94-6001-663-9, 390 pagina. 22,50. Antwerpen: Uitgeverij Vrijdag 2018.