Fotoreportages in een bredere context
Kijk- en leesboek van bijzondere allure.
Onlangs sprak ik een bevriende auteur en vertelde hem dat zijn laatste boek in de nieuwe Snoecks was gesignaleerd. Daar was hij niet alleen blij mee, omdat zijn boek kennelijk door de redactie was gewaardeerd, maar tevens omdat hij nu een goede reden had om deze Snoecks te kopen, want, zei hij met een olijke knipoog, ‘ik koop hem voor de culturele zaken die er in staan’.
Een en ander deed me denken aan de mensen die zeggen dat ze de Playboy kopen voor de verhalen. Er is wel enige overeenkomst tussen Snoecks en Playboy. Ze worden allebei in de volksmond geassocieerd met vrouwelijk bloot, hoewel er ook veel lezenswaardigs in staat. Het verschil zit hem in het niveau. In de Playboy gaat het in eerste instantie om het prikkelen van een voornamelijk manlijk publiek, in de Snoecks veel meer om de visie van de fotograaf (m/v), die kan soms best erotiserend werken, maar dat is niet het hoofddoel. Het is dan ook geen wonder dat veel fotografen van beide seksen, beroeps en amateurs, elk jaar de Snoecks op hun verlanglijstje zetten voor de feestdagen.
Bovendien bevat de Snoecks ook de nodige fotoreportages waarin geen bloot voorkomt, over bijvoorbeeld architectuur, en veel algemene culturele informatie, waaronder de al genoemde boekenrubriek, een overzicht van literaire prijzen en korte necrologieën van in het afgelopen jaar overleden auteurs. En een kort verhaal, dit jaar van de bekende Duitse auteur en advocaat Ferdinand von Schirach.
Frappant vind ik dat het cover net als vorig jaar niet wordt gesierd met een blootfoto, maar met het fraaie gezicht van een roodharige schone met een gezicht vol intrigerende sproeten, gemaakt door de Roemeense Maja Topcagic, die ook verantwoordelijk is voor de zittende, boos kijkende, schone. Er is overigens ook een alternatief cover, hoewel dat een aantal jaren geleden bedacht was voor wie liever niet zo’n bloot boek op tafel wilde leggen.
Samensteller/redacteur
De journalist Geert Stadeus (1964) is sinds 2003 hoofdredacteur van Snoecks.
Snoecks is dermate uitgebreid en veelzijdig dat je als recensent niet ontkomt aan cherry-picking. Een hoogstpersoonlijke keuze. Tim Flach zoekt het menselijke in het dier en portretteert graag vogels die met uitsterven worden bedreigd.
De Oekraïner Sergey Melnitchenko trad in Azië op als danser, maar maakte tevens achter de schermen beelden van een Chinese nachtclub. De gemaskerde dames op de afbeelding zijn schitterend.
Wist u dat er prachtige houten fietsen bestaan? Best duurzaam, maar ook heel duur. Het is nog maatwerk, waardoor je er in deze nichemarkt al gauw tienduizend euro voor betaald.
De tattoos rukken op in onze wereld, dus ook in Snoecks. Bart Ramakers fotografeerde veel vrouwen waarvan het hele weelderige lichaam ermee bezaaid is, prachtig. Voor mij is echter het topstuk van deze collectie toch de besnorde, prachtig geklede man die in een treincoupé zijn krantje zit te lezen. Zijn kale knikker is volledig getatoeëerd. Naar hem een dromerig naar buiten kijkende vrouw (zonder tattoos) in een onderjurk met, o nostalgie, een enorm lang sigarettenpijpje.
Over erotiserend gesproken. Het mooiste vind ik dit jaar een zelfportret van de Japanse Satomi Shirai. Ze haalt, gekleed in een overhemd en een kanten slip, halsbrekende toeren uit om een boek op een hoge plank te zetten. Hoewel haar welgevormde achterwerk voor een behoorlijk deel bedekt is, wordt je blik er toch naar toe gezogen.
Het aantal onderwerpen dat in deze Snoecks aan de orde komt is groot en zeer divers. Carnaval in Haïti, Nederlandse klederdracht, klompen en tulpen in Orange City, Iowa, oervrouwen, slangen als huisdieren, armoede, vrouw en kind, vaders en zonen, New York, initiatieriten van jonge moeders bij pygmeeën, kleine mensen, motards, Dubai en nog heel veel meer.
Er valt weer veel te genieten met Snoecks dit jaar.
Geert Stadeus (redactie) – Snoecks 2019. ISBN 978-90-7788-548-2, 576 pagina’s, € 19,90. Schiedam: Scriptum 2018.