Meisjesmangel
Opgroeiende dochter zucht in gezin.
Bianca is twaalf jaar en heeft een broertje van negen. Alan heeft hartfalen. Er is al drie keer in zijn borst gesneden, maar hij leeft nog. Er moet dus op hem worden gelet. Door moeder, want vader is van haar gescheiden en woont samen met Cruz, zijn vriendin. Elk weekend is Bianca bij haar vader en Cruz. Mama zegt dat ze Bianca onhandelbaar vinden. Elke twee of misschien zelfs drie weken bij hen zou beter zijn. Ze denken dat Bianca dat ook liever heeft. Vroeger ging Bianca immers al op vrijdag en ze was toch blij toen dat zaterdag werd?
Mama noemt me woest. Ze vergelijkt me met een verwend kind dat boos op de vloer ligt en met haar voeten trappelt en nee nee brult.
Ze heeft het mis. Ik ben veel woester dan ze denkt, met één verschil: ik maak bijna geen lawaai.
Bianca trekt graag de deur achter zich dicht. Ze zegt dan dat ze gaat wandelen om haar moeder tevreden te stellen. Maar ze gaat geen wandeling maken. In de tuin heeft ze onzichtbaar tegen de achterkant van de kippenren van de buren een plekje voor zich zelf. Of ze is op haar kamer. Ze schrijft, tekent of zoals nu knipt ze van foto’s uit een album haar hoofden uit en af.
Het is zaterdag. Papa en Cruz hebben gezegd dat ze Bianca in de loop van de middag komen halen. Het zal nog wel even duren. Ze zijn zich op haar aan het voorbereiden. Nu kunnen ze haar nog niet aan. Bianca hoort Alan zingen en brullen. Iemand zingt en brult nog harder dan hij. Dat moet dat vriendje zijn, dat zoontje van die bijzondere moeder. Die moeder heet Billie King en haar zoontje heet Jazz.
Iedereen kent Billie King als Ilona. Ze is een beroemde actrice uit een soap waar iedereen naar kijkt. Daar heet ze Ilona. ‘Ik ga dood in december, dat weet je?’
Dat weet Bianca want ze kijkt naar alle afleveringen en ook naar de herhalingen. Ilona zal uit de serie worden geschreven.
Bianca heeft zichzelf ook een naam gegeven. Ze noemt zich ‘Perdón’. Iedereen heet tegenwoordig immers Sorry.
Bianca kan geen genoeg krijgen van kijken naar Ilona. Dat ligt anders bij haar moeder. In het begin van het leven vind je het normaal dat altijd dezelfde vrouw lief tegen je doet en naar je lacht. Er is een tijd dat je het woord mama nog moet leren. Je kunt je niet voorstellen dat er ooit een dag komt dat je het moeilijk met haar hebt.
Auteur
Bart Moeyaert (1964) is een vruchtbaar schrijver die naast zijn literaire arbeid zitting heeft in het bestuur van het Vlaams Fonds voor de letteren en het Nederlands Letterenfonds.
Deze novelle gaat over een dag uit het leven van een twaalfjarig meisje dat op zoek is naar een plek om te leven. Van haar omgeving ondervindt ze daarbij meer hinder dan steun.
Het is een schitterend relaas over de weerbarstigheid waarmee Bianca worstelt om in het dagelijks bestaan mee te mogen doen.
Bart Moeyaert – Tegenwoordig heet iedereen Sorry. ISBN 978-90-214-1515-4, 136 pagina’s, € 17,99. Amsterdam: Querido 2018.