Moeder van een zesmaands meisje
De moeizame start van Lotus, 25 weken, 770 gram.
Elly heeft drie gezonde kinderen als zij weer in verwachting raakt. Ze verheugt zich erop. Maar als Sam in de vierde maand wordt geboren is hij niet levensvatbaar. Maar dan verbeeldt ze zich dat ze een ‘strelende fluistering’ hoort, die haar vertelt dat er een vijfde baby komt. Lotus is haar naam. Niemand gelooft het. Maar inderdaad, ze wordt opnieuw zwanger, nu van een meisje. Helaas komt ook dit kind voortijdig ter wereld. Elly bevalt van Lotus als ze 25 weken zwanger is. De piepkleine baby weegt 770 gram, minder dan een kilo suiker. Alle sombere voorspellingen van de artsen ten spijt is Elly ervan overtuigd dat Lotus het zal redden. Zij weet het beter dan de raven (de artsen) die verkeerde woorden krassen. Lotus ligt in de couveuse, haar moeder houdt een dagboek bij waarin zij van minuut tot minuut, van uur tot uur en van dag tot dag Lotus’ ups en downs bijhoudt.
Als moeder vertrouwt Elly erg op spirituele emoties. Hoop, bewustwording, gevoelens van ultieme krachten, de steun van de overleden Sam, de frustratie als artsen en verpleegkundigen niet zeggen wat zij wil horen terwijl zij, daarvan is ze overtuigd, als moeder toch het beste weet hoe het er met Lotus voorstaat. Een kinderarts bereidt Elly en haar echtgenoot (en de vader van Lotus, dat lijkt moeder wel eens te vergeten) Frits tijdens een gesprek voor op het feit dat het kleine meisje, áls ze het redt, gehandicapt zal zijn omdat ze een hersenbloeding heeft gehad. Hij (Frits) is bang om te verliezen, maar zíj is al verloren. Want zij heeft haar hart verloren aan haar dochter. En op de vraag van de artsen : ‘Hoe ver moeten we gaan met behandelen?’ is er voor haar maar één antwoord: ‘Tot het uiterste.’ Geen ruggenspraak met de vader. Zij beslist. En die raven met hun negatieve krachten weten nergens van.
Auteur
Elly Godijn (1971) volgde de Middelbare Hotelschool. Schrijven is haar grote hobby. Ze sloot zich aan bij een schrijverscafé en bij SchrijveninHoorn. Ze werkte mee aan verhalenbundels en toneelscripts. Ze startte haar eigen uitgeverij en deze ‘dagboekroman’ is haar debuut.
Dochter Lotus, het 25-weken meisje uit dit dagboek, werd geboren in 2011. De auteur volgt nauwgezet de vorderingen van haar kind, wat interessant en nuttig kan zijn voor andere ouders van te vroeg geboren kinderen. Elly is actief in de VOC, de Vereniging van Ouders van Couveusekinderen.
Verstrooid door de tekst geeft de auteur uitleg over specifieke medische zaken. Niet altijd correct (een katheder is echt iets anders dan een katheter bijvoorbeeld), ook heeft de auteur – toch maanden met Lotus toevertrouwd aan de zorgen van het deskundig personeel van een universiteitsziekenhuis – sterk de neiging tot medische betweterigheid en kritiek op ieder die medisch onderlegd is. Achterin staat ook medische informatie. Het zou, ter bevordering van de leesbaarheid van het geheel, beter geweest zijn alle verklarende teksten achterin het boek bij elkaar te zetten.
Moeder Elly vervalt veel in herhalingen. Logisch. Als Lotus dan weer wel en dan weer niet aan de beademing moet, geeft dat een herhaling van feiten. Om dat iedere keer te moeten lezen is echter overdreven. Nauwkeurigheid leidt dan tot saaiheid. Ook haar vaak geëxalteerde woordkeus stoort. De manier waarop zij haar lezer deelgenoot maakt van haar huilbuien is vaak ‘over de top’: Een zilveren parel glijdt dankbaar over mijn wang om te sterven op mijn lippen.
Zeker een interessant boek voor de doelgroep: Ouders en andere familieleden van te vroeg geboren kinderen, verdere betrokkenen. Een ‘gewoon’ publiek heeft misschien moeite met, naar mijn mening, te veel gezucht, gesteun en aangrijpende moederliefde, te veel zweverigheid.
Elly Godijn – Blauw gras. ISBN 978-94-92115-79-9, 345 pagina’s, €16,95. Hoorn: Godijn Publishing 2018.