Peace & Love
Het boeiende verhaal van het meest legendarische festival ooit.
Slechts enkelen zullen nog nooit hebben gehoord van Woodstock, het muziek- en kunstfestival dat van 15 t/m 18 augustus 1969 plaatsvond nabij Bethel in de Amerikaanse staat New York. Woodstock zou de geschiedenis ingaan als het meest legendarische festival ooit, al was het alleen maar omdat bijna alles uit de hand liep. In plaats van de beoogde 200.000 bezoekers, kwamen er 500.000, noodweer toverde het terrein om tot een grote modderpoel en alle wegen naar het festival raakten tot op zo’n 35 kilometer in de omtrek verstopt.
De reden dat het festival toch een groot succes werd, lezen we in het door de Assante geschreven boek.
Auteur
De in Napels geboren journalist, muziekcriticus en nieuwe media expert Ernesto Assante (1958) schreef muziekboeken (onder andere Legends of Rock en U2, Past, Present, Future) en artikelen voor talloze Italiaanse en internationale week- en maandbladen, waaronder Rolling Stone. Hij fungeerde als consultant voor verschillende tv-programma’s.
Er gebeurde tijdens Woodstock geen grote ongelukken, vooral door een groot saamhorigheidsgevoel. Dat dit mede werd opgewekt door het overvloedig gebruik van allerlei geestverruimende middelen, is bijna overbodig om te melden.
Het was dus één en al ‘Peace & Love’, een gegeven dat de schrijver plaatst in de geest van die tijd. Een tijd die werd gekenmerkt door de zogenaamde ‘tegencultuur’, waarbij jongeren, die genoeg hadden van de regels en beperkingen van de Amerikaanse samenleving in de jaren vijftig, op een vooral persoonlijke, niet-politieke manier in opstand kwamen.
Nadat Assante de context schetst, stelt hij de hoofdrolspelers van de organisatie aan ons voor (met name Michael Lang). Daarna bespreekt hij de optredens van de artiesten, van iedere dag afzonderlijk. Zo is er het verhaal van Richie Havens, die als eerste het podium opging en erin slaagde het publiek in vervoering te brengen, ondanks het feit dat hij al lang door zijn repertoire heen was en moest improviseren om tijd te rekken: de volgende act moest namelijk nog per helikopter worden ingevlogen.
Hoewel Woodstock voor veel artiesten een opstap was naar (nog meer) succes (het leverde Carlos Santana een platencontract op en Joe Cocker bekendheid in de Verenigde Staten), waren er ook grootheden die er niets van bakten en dan ook weigerden in de later uitgekomen film te worden opgenomen. Maar de meeste artiesten stegen boven zichzelf uit en kijken jaren later met veel genoegen terug op het festival dat ze nooit meer zullen vergeten. Roger Daltrey van The Who, verwoordt het zo:
We gingen dus het podium op en daar was de chaos zo mogelijk nog groter. Bijna niets werkte en het was onmogelijk te horen wat ik zong. We werden gered door de zonsopkomst achter publiek terwijl ik ‘See Me, Feel Me’ zong. Het was de mooiste lichtshow die we hadden kunnen bedenken.
Met dit boek slaagt de auteur erin een halve eeuw na dato een klein monument neer te zetten. Zijn verhaal leest lekker weg, is interessant en ook goed te volgen voor de lezer die minder bekend is met de geschiedenis van de pop- rockmuziek. Een boek dat naast lezen, ook bedoeld is om te bekijken: veel prachtige foto’s geven een goed beeld van de sfeer destijds. Van een festival dat gemakkelijk had kunnen uitlopen op een ramp, maar dat niet deed. Als je het boek leest en bekijkt, begrijp je pas waarom.
Ernesto Assante – Woodstock ’69. De rock[‘n-rollrevolutie. Vertaald uit het Engels (Woodstock: The 1969 Rock and Roll Revolution). ISBN 978-90-5956-915-7, 224 pagina’s, € 29,99. Amsterdam: Fontaine Uitgevers 2019.