Draagt Thomas Berg een blinddoek?
De dood zingt de oudste liedjes.
Als de Leuvense hoofdinspecteur Thomas Berg – wie van de intellectuele Morse houdt, omarmt ook deze dienaar der wet – het programma van het theaterseizoen krijgt toegestuurd, ziet hij tot zijn verrassing dat Koning Oidipus van Sophocles opgevoerd zal gaan worden. Als schooljongen speelde hij zelf een kleine rol in dit stuk en omdat hij toen hevig maar vergeefs verliefd was op de hoofdrolspeelster heeft dit stuk altijd een bijzondere plaats in zijn hart ingenomen. Hij wil een plaats gaan reserveren als de telefoon hem roept: er is een dode gevonden in het park bij de abdij. Zijn komst is gewenst. Hij mort. Er heerst een hittegolf en Berg had de hitte liever binnenshuis ontlopen. Als hij in het park komt blijkt de dode uit de vijver te zijn gehaald, maar niets wijst erop dat hij zelf een eind aan zijn leven heeft gemaakt. Die mening wordt door de politiearts ondersteund en als na obductie blijkt dat de dode een kleine hoeveelheid van een sterk verdovingsmiddel in het lichaam heeft, is moord de enige optie.
De overledene is een bekende hoogleraar muziekgeschiedenis. De man was bezig met onderzoek naar een waardevol vijftiende-eeuws liedjesboek. De ene expert zag het aan voor een vervalsing, de ander achtte het zo waardevol dat de gevraagde 210.000 euro er zeker voor betaald zou moeten worden. Niemand wist van deze professorale onmin, zo verzekerde de nog levende expert. Maar Berg komt er met wat plussen en minnen achter dat er juist veel mensen vanaf weten. Al die mensen kennen elkaar uit goede en kwade tijden, een aantal van hen heeft iets af te rekenen met een ander. Maar of die rekening nu met de dood vereffend moet worden is wellicht te veel gevraagd. Tussen al die mensen door loopt het verhaal van Oidipus, de man die zijn vader doodde en zijn moeder huwde omdat hij blind was voor de waarheid. Thomas Berg vraagt zich af of hijzelf wellicht ook een blinddoek draagt.
Auteur
Jo Claes (1952) is docent Nederlands en Engels. Hij schreef diverse boeken over mythologie, hagiografie en iconografie. In 2008 verscheen zijn eerste misdaadroman De zaak Torfs, waarin de Leuvense hoofdinspecteur Thomas Berg figureert. Dit is – in tegenstelling tot wat de kafttekst beweert – het dertiende deel. Claes ontving onder meer De Gouden Strop, en tweemaal de Hercule Poirot Publieksprijs.
Thomas Berg en zijn team lopen via een heel ingewikkelde theorie van bedrog en verfijnde vervalsing het pad naar de waarheid af. Het wordt hen niet eenvoudig gemaakt. Niet alleen geld en wetenschappelijk vernuft spelen een belangrijke rol, maar ook liefde, haat, wraak en lusten. In de oude kunst was het varken het demon van zinnelijkheid. Als Thomas Berg in zijn eigen stad Leuven geconfronteerd wordt met een beeld van een geheimzinnig lachende vrouw die een varken aan een touw houdt, lijkt zij hem te bespotten om wat hij niet ziet in de relationele doolhof. Gaandeweg wordt Berg weer ziend. Zijn Oidipus-masker valt.
De misdaadromans (‘geen thrillers’, benadrukt Claes met verve) van deze auteur behoren voor mij tot de top. In iedere nieuwe Berg snijdt de auteur weer een boeiend stuk geschiedenis aan op het terrein van de beeldende kunst, muziek, literatuur stadshistorie en wat dies meer zij. Dat maakt het lezen tot een feest, zeker omdat de auteur een bijzonder zorgvuldige, fraaie stijl hanteert.
Het zal u duidelijk zijn: uw recensent is een groot liefhebber van Claes’ Bergs. Wie goed is mag geprezen worden. Claes is klasse!
Jo Claes – Een tragisch verhaal. ISBN 978-90-8924-724-7. 382 pagina’s. €21,99. Antwerpen: Houtekiet 2019.