Italiaanse nestwarmte
Weduwe in San Francisco informeert na het overlijden van haar man diens familie in Italië. Dit heeft onverwachte gevolgen.
Eén chocolade truffel had haar lot veranderd. Het was Celina’s beste creatie geweest. Een met zachte cacao besprenkelde truffel gevuld met een ganache van donkere chocolade en framboos.
Celina had het vak van chocolatiers van haar moeder geleerd en die was ooit in Parijs met het ambacht vertrouwd geraakt. Haar ouders waren beiden overleden en ze had geen broers of zussen. Celina was een hooggewaardeerde werkneemster in een patisserie in San Francisco en leefde single.
Op zekere ochtend verschenen twee in legeruniformen gehulde jongemannen in de winkel. Eén van hen was Tony Savoia. Ze werden stapelverliefd op elkaar, trouwden en kregen in 1947 een zoontje, Marco, op wie ze gek waren. Hun geluk duurde tot 1953 toen Tony op de Golden Gate Bridge een hartaanval kreeg en overleed.
Tony had altijd absoluut geweigerd over het verleden te praten. Niet over zijn familie met wie hij had gebroken en niet over de oorlog waar hij kennelijk een trauma had opgelopen. Behalve een knorrige oom in Santa Monica, die geen telefoon aannam en verder ook nooit thuis gaf, had Tony in Amerika geen familie. De hele familie Savoia zat in Italië waar ze pasta’s, olijfolie en, ja ook, chocoladeproducten produceerden en verhandelden. Hoewel Celina er met haar man graag over zou willen spreken, was het aansnijden van het onderwerp al voldoende aanleiding tot knallende ruzie. Dus had ze het altijd maar laten liggen.
Nu Tony was overleden en de oom in Santa Monica elk contact afhield, meende ze dat het haar plicht was de familie in Italië in te lichten. Ze schreef twee brieven, stuurde een telegram, maar reacties bleven uit. Uiteindelijk bleef de telefoon over. Celina had hiermee gewacht, want ze sprak slechts gebrekkig Italiaans.
Na een hoop gedoe kreeg ze iemand aan de lijn. Hij maakte zich bekend als Lauro Savoia, de broer van Tony. Gelukkig sprak hij Engels. Lauro hoorde meer dan verbaasd het overlijdensbericht van Celina aan. Zijn broer Tony bleek al dertien jaar vermist te zijn. Men veronderstelde dat hij in het Amerikaanse leger had gezeten en nu waarschijnlijk ergens in de VS woonde. Dat hij getrouwd was geweest en een zoontje had, was onverwachte informatie. En vanzelfsprekend, dat zijn broer was overleden. Na dit telefoontje duurde het niet lang of Celina kreeg een telegram met retourtickets voor haar en Marco om kennis te maken met hun rouwende Italiaanse familie.
Auteur
Jan Moran is een Amerikaanse schrijfster die werkt in het zuiden van Californië. Haar boeken horen tot typische ‘vrouwen-heldendom-fictie’. Ze wordt wel the new queen of the epic romance genoemd.
In dit boek is Celina een sterke vrouw die, eenmaal verenigd met de liefhebbende familie van haar overleden man, geconfronteerd wordt met het groeiend besef dat Tony niet de geliefde zoon en broer was om wie ze rouwen. Samen met broer Lauro gaat Celina op pad om de werkelijke identiteit van haar overleden echtgenoot te achterhalen en bovendien te onderzoeken wat er van de echte Tony is geworden. De speurtocht zal hen uiteindelijk in Zuid Amerika brengen.
De dramatische ontwikkeling liegt er soms niet en de spanningsboog van het verhaal draait daarom op volle toeren.
Het vrouwelijk heldendom in deze roman leidt zoals verwacht tot een plezierig feelgood boek. Ook voor mannen, want zonder helden lukt het natuurlijk evenmin.
Jan Moran – De chocolatiers. Vertaald uit het Engels (The Chocolatier) door Hanneke van Soest. ISBN 978-90-452-1676-8, 369 pagina’s, € 19,99. Uithoorn: Karakter Uitgevers 2019.