Whodunit
Ten einde raad besluit een moordverdachte haar verdediging zelf op zich te nemen. Niemand, ook niet haar advocaat, gelooft in haar onschuld..
Na vele jaren keert Tabitha Hardy terug naar het dorp waar ze geboren en getogen is. Ze heeft in het kustplaatsje Okeham een huisje kunnen kopen. De woning lijdt aan veel achterstallig onderhoud. Gelukkig wordt ze bij de herstelwerkzaamheden geweldig geholpen door Andy Kane. Een klusser waar je wat aan hebt.
Wanneer Andy op een koude decemberdag aan de vloer van de schuur wil beginnen, doet hij een afgrijselijke ontdekking. Hij ontdekt een in plastic verpakt bloederig lijk. Als hij de woning binnenrent om het Tabitha te vertellen, vindt hij haar besmeurd met bloed. Het lichaam in de schuur blijkt Tabitha’s buurman Stuart Rees. Ooit had zij als vijftienjarige op school nog wiskundeles van hem gehad.
Wanneer de politie onderzoek doet, wijst alles erop dat Tabitha de enige verdachte is. Alle aanwijzingen en ook getuigenverklaringen blijken belastend en getuigen á décharge lijken er niet te zijn.
Tabitha wordt gearresteerd en verdwijnt in de gevangenis in afwachting van haar proces. Ze is totaal in verwarring, want ze weet heel zeker dat ze met de moord niets te maken heeft. Ze voelt zich geheel onschuldig en meent dat ze gauw vrijgelaten zal worden, omdat alles immers op een misverstand moet berusten. Helaas weet ze zelf niet wat voor misverstand. Ze begrijpt er niets van en heeft geen idee wie verantwoordelijk is voor de misdaad en hoe het lijk in haar schuur terecht is gekomen.
Uiteraard wordt haar een advocaat toegewezen. Deze maakt duidelijk hoe ernstig het ervoor staat en stelt uiteindelijk voor dat ze schuld zal bekennen om voor strafvermindering in aanmerking te komen. Tabitha is woedend en ontslaat haar advocaat. Ze zal het zelf wel doen. Dat blijkt echter minder eenvoudig dan gedacht. Bovendien is ze een vrouw met een kort lontje. Ze komt bijvoorbeeld flink in aanvaring met de directrice van de gevangenis Deborah Cole.
Gelukkig heeft Hardy één echte vriendin, haar celgenoot Michaela. Zij komt vrij tijdens Tabitha’s voorarrest, blijft haar daarna trouw bezoeken en mag tijdens het proces optreden als een zogenaamde McKenzie friend. In het Engelse rechtssysteem is dit een persoonlijke vriend die de verdachte met raad en daad mag bijstaan. Tabitha zal haar hard nodig hebben, want ze heeft er eigenlijk geen idee van wat haar te wachten staat.
Dan kan het proces beginnen.
Auteurs
Achter de naam Nicci French gaat het Britse echtpaar Nicci Gerrard (1958) en Sean French (1959) schuil. Dit wereldberoemde schrijversduo is wereldberoemd om zijn talloze thrillers, zoals onder andere Huis vol leugens.
Dit boek is een spectaculaire en meermalen bizarre veldtocht door het Engelse rechtssysteem waarbij het in deze zaak maar om één ding draait: wie heeft het gedaan?.
De lezer wordt daarbij uitgenodigd de betekenis van de namen van de personages niet te veronachtzamen. Tabitha is een Bijbelse figuur die door de heilige Petrus uit de dood wordt opgewekt. De vertaling van haar naam is Stoutmoedige Gazelle. Aardig is dat het kerkje van het dorpje Okeham aan Petrus is gewijd. De vriendin die haar helpt is Michaela, letterlijk Godsgelijke. Als derde geef ik de naam van de gevangenisdirectrice, Deborah Cole, wat betekent De steenkoolzwarte bij.
Ik heb geen idee of de schrijvers deze namen bewust zo hebben gekozen, maar voor de oplettende lezer op jacht naar de ware toedracht is het aardig om de etymologie van de namen der dramatis personae in de gaten te houden. Het leidt er in elk geval niet toe dat u op het verkeerde been wordt gezet.
Afgezien van deze verborgen sleuteltjes is deze misdaadroman weer een heerlijk verhaal met een ingenieus plot en een in alle opzichten verrassende ontknoping. Gauw lezen.
Nicci French – In hechtenis. Vertaald uit het Engels (House of Correction) door Eefje Bosch, Mechteld Janssen en Elise Kuip. ISBN 978-90-2634333-9, 438 pagina’s, € 22,99. Amsterdam: Ambo | Anthos 2020.