Bizarre zoektocht naar de zin van het leven
Een schrijver is gelukkig, maar juist door zijn angst dit geluk kwijt te raken verliest hij het.
Wat kan een man nog meer wensen? Hij heeft een vrouw van wie hij houdt, een zoon op wie hij stapeldol is en zijn schrijverschap gaat ook best goed. En toch… Toch kan hij niet in dat geluk blijven hangen. De duisternis staart hem aan. En zijn donkere jeugd.
Dan ontvangt hij brieven van een 82-jarige man, Rein Klinkhamer uit een dorpje in Groningen, die zich afvraagt waar zijn gebrek aan lichtvoetigheid vandaan komt. Hij wil hem helpen, zij het op een onconventionele manier. De eerste opdracht die de schrijver krijgt, is zijn elektrische tandenborstel van het balkon smijten. Gooi, en loop het huis weer binnen. Je bent hiernaartoe gekomen om dingen los te laten. Alleen als je alles loslaat, is het geluk vastpakbaar.
Maar niet alleen de schrijver blijkt hulp nodig te hebben. Achter in de grote tuin staat een tuinhuisje. Rein beweert dat er niemand woont, maar als de schrijver naar binnen kijkt ziet hij een vrouwenvoet onder een slaapzak uitsteken. Het doet hem denken aan de babytijd van zijn zoon; hij sliep ook altijd met een buitenvoetje. Vijf kleine vogelvrije teentjes. Ik kon er uren naar kijken. Naar de voet die niet mee naar dromenland wilde.
In het dorp vindt er een ontmoeting plaats met een jongen, Hector. Ook hij is niet gelukkig, omdat hij gebukt gaat onder schuldgevoel; het jaar ervoor heeft hij op de kermis iets heel slechts gedaan.
Auteur
James Worthy (pseudoniem van James Patrick Pugh, 1980) is schrijver en columnist voor Het Parool. Hij debuteerde in 2011 met de bestseller James Worthy. In 2012 verscheen zijn tweede roman Zwarte Sylvester, in 2016 gevolgd door een verzameling van zijn beste columns Mottenballen voor de ziel.
En dan komt er ook nog een vluchteling uit Syrië, Abu, die bij een bombardement zijn vader verloren heeft. Al wat er restte waren zijn vaders sandalen en een witte roos die rood van het bloed was geworden. Behalve op zoek naar veiligheid is Abu ook naar Europa gekomen om het Monster van Loch Ness te zien. Zijn vader zei dat de monsters die je niet ziet vaak veel interessanter zijn dan de monsters die je wel kunt zien. Dus heeft Rein een bootje op de kop getikt om met z’n allen naar Schotland te gaan. Zo ver komen ze niet. ‘Are we in Scotland?’ vraag ik aan een man die op een brug staat…De man zegt iets wat we allemaal niet kunnen verstaan, dus dat betekent dat we in Friesland zijn.
Voor Mia, Hector en Abu mag de helpende hand van Rein misschien een keerpunt zijn, voor de schrijver gaat dat niet op. Wanneer hij hoort dat er in de buurt een wolf gesignaleerd is vertrekt hij. Hij ontmoet de wolf wanneer deze door schapenboeren is aangeschoten. ‘Vriend, ik wil dat je me opeet,’ zeg ik tegen de wolf, terwijl ik via de kogelwond in zijn buik kijk. Het ziet er warm uit. En veilig. Net groot genoeg voor een boekenkast en een bed. Misschien is er ook nog wel ruimte voor een koelbox en een leeslamp.
Daar begint het nieuwe leven van de naamloze schrijver. In de buik van de wolf voelt hij zich veilig, maar of hij echt gelukkig is, is nog maar de vraag. Hoe absurdistisch het verhaal ook is, je gaat helemaal mee in de zoektocht van de hoofdpersoon.
Worthy is een absolute woordtovenaar die een zwaar thema als zingeving door de nodige humor lekker laat weglezen. Een boek voor op je lijstje!
James Worthy – In de buik van de wolf. ISBN 978-90-488-1762-7, 203 pagina’s, € 21,99. Amsterdam: Lebowski Publishers 2019.