Tweeling wordt voorgoed gedeeld
Niet met en niet zonder elkaar.
Broer was Een, zij Twee, want hij was eerder dan zijn zusje geboren en dat zou ze weten ook. Hij wreef het haar regelmatig in. Desondanks waren ze zo verbonden dat ze zich niet konden voorstellen dat ze ooit een dag zonder elkaar zouden kunnen. Als ze achtentwintig jaar waren, zo hadden ze elkaar beloofd, zouden ze samen naar New York verhuizen, de stad van hun dromen. Maar wie te dicht op iemand zit ziet niet meer zo scherp. En zo verloor Twee het scherpe zicht op Een, zag niet hoe hij steeds ongelukkiger werd, hoorde ook niet hoe geobsedeerd hij bezig was met zelfdoding. Niet met zijn eigen zelfdoding, maar met weetjes daarover. En uiteindelijk was dat een prelude naar zijn eigen gekozen dood.
Door het hele boek heen vormt zelfdoding de rode draad. Is het niet het gekozen eind van een vreemde, dan zijn het wel de cijfers van de springers van de WTC-torens. Of het aantal zelfdodingen dat dagelijks in hun geliefde New York plaatsvindt. Twee hoort Eens verhalen daarover aan zonder gealarmeerd te raken. Pas achteraf realiseert ze zich dat.
Een en Twee vormen een symbiose. Een eenheid. Maar waar het zusje niet zonder de broer kan en haar hele leven bezig is met zijn wel en wee, blijkt de broer wel zonder zijn zus te kunnen. Dat is een gruwelijk hard gelag. Haar relatie lijdt eronder, zelfs na de dood van Een blijft Twee zozeer op haar broer gericht dat haar geliefde het onderspit delft.
Auteur
Jente Posthuma (1974) studeerde Frans en Literatuurwetenschap aan der Universiteit Utrecht en de Université Paris Diderot. Ze werkte als journalist voor De Groene Amsterdam, nrc.next en de Volkskrant. In 2012 won ze de A.L. Snijdersprijs voor het beste ‘Zeer Korte Verhaal’. Ze debuteerde in 2016 met de roman Mensen zonder uitstraling. Met dat boek werd ze voor verschillende prijzen genomineerd. Ze maakte met haar partner, de fotograaf Bas Uterwijk, een boekje over de zelfgekozen dood van acteur Henk Uterwijk Probeer een beetje goed over me te denken (2016).
Ook in dit boek is de zelfgekozen dood de hoofdrolspeler. Twee zoekt naar de reden van de dood van haar broer, vraagt zich af Praatte ik te veel, heb ik daardoor zijn stiltes niet op tijd begrepen? Het is de vraag die iedereen zich stelt die te maken krijgt met een zelfgekozen dood.
Deze auteur heeft een buitengewoon fraaie stijl van schrijven, langs de zijlijn, toch doordringend in de kern van het probleem. Ze gebruikt eenvoudige woorden om zware problemen te doorgronden en dringt juist daardoor dieper in de gedachtewereld van mensen door.
Indringend geschreven, de dood hangt als een wolk over alle pagina’s heen, af en toe valt er een bui uit die je als lezer niet kunt ontlopen.
Heel bijzonder. Het lezen en herlezen meer dan waard.
Jente Posthuma – Waar ik liever niet aan denk. ISBN 978-94-929-2848-1. 239 pagina’s, €21,99. Amsterdam: Uitgeverij Pluim 2020.