Killer met één been in het graf
Doden in veelvoud.
Mark van Lancker was een paracommando die zo onmenselijk doodde en verkrachtte dat hij zijn emotie en zijn geweten verloor. Hij werd beschoten, voor dood achtergelaten, gered door Rwandezen en was vervolgens getuige van de genocide van 1994. Die beelden doen hem niets.
Na de strijd keert hij terug naar zijn woonplaats Mechelen. Daar leeft hij zonder ophef tot hij van zijn arts te horen krijgt dat hij een gevaarlijke hersentumor heeft, die hem spoedig het graf in zal brengen. Waar anderen in zo’n geval terugkijken en misschien nog één plan willen verwezenlijken – de Guernica in Madrid bekijken, de Mont Blanc beklimmen – besluit Mark de eerste seriemoordenaar van Mechelen te worden. Hij bestudeert de handelwijze van seriemoordenaars elders en trekt zijn plan. Want hij wil moorden, zonder in handen van de recherche te vallen.
Moorden is één, dat blijkt niet zo moeilijk. Maar de Mechelse politie misleiden is lastiger. Zeker als die noodgedwongen een beroep doet op de speurder Arturo Dias. Deze heeft met zijn dochter Sara een detectivebureau in Mechelen. Ze doen niet aan huis-tuin-en-keukenklusjes, maar zijn gespecialiseerd in het harde werk. Zoals hij zelf zegt: Wie te maken krijgt met zware misdaad weet van geen hout pijlen te maken. Die mensen kunnen bij ons terecht. Mark mag als paratroeper hebben leren moorden, zijn hersens zijn wel aangetast en dat lijkt hem op te breken. De intelligente Arturo Dias gaat naar hem op zoek.
Auteur
Raymond Rombout werkte als journalist bij het bedrijfstijdschrift van de NMBS (Nationale Maatschappij van de Belgische Spoorwegen). Na zijn pensioen wierp hij zich op het schrijven van thrillers. Daarnaast is hij ‘James Bond expert’, schreef over dit fenomeen veel boeken en houdt er lezingen. Voor zijn thrillers bedacht hij de detective Arturo Dias, een man met een gekneusd verleden die allergisch is voor onrecht. Dat brengt hem vaak in de problemen omdat hij de strijd daartegen aangaat.
Mark van Lancker besluit – naast zijn laatste dodelijke activiteiten – ook zijn memoires te schrijven. Daarin wordt de lezer getrakteerd op zijn Rwandese verleden. Mark – en zijn kornuiten – waren meedogenloze moordenaars, racisten, verkrachters, emotieloze menselijke wapens.
Misschien dat de ene lezer minder moeite heeft met al die gruwelijke verhalen dan de andere, uw recensent vindt dat het wel een paar tandjes minder had gekund. De wijze waarop de diverse bevolkingsgroepen elkaar in Rwanda afslachtten is via de media naar buiten gekomen. Zitten er nu echt mensen te wachten op gedetailleerde beschrijvingen? Een moordpartij of verkrachting laat zich niet poëtisch beschrijven, maar Rombout kiest voor het andere uiterste. Het boek is ruim 400 pagina’s dik, zonder die filmische beelden was er genoeg overgebleven om de laatste maanden van moordende Mark overtuigend naar buiten te brengen.
De auteur bedacht een overtuigend plot. Niet geheel verrassend, maar lezenswaardig en vlot geschreven. Dat is Rombout wel toevertrouwd. Wat mij betreft: graag meer van Arturo Dias maar dan zonder genocideverhalen.
Raymond Rombout – De zalige moordenaar. ISBN 978-19-1626-853-1, 404 pagina’s, €19,95. Wommelgem (B): Storyland Uitgeverij 2020.