Moeder wordt tachtig
Jongste zoon zoekt voor zijn geperverteerde familie een moment om schoon schip te maken en de lieve vrede te herstellen.
Aurora, zo heet de vrouw van Gabriel. Ze hebben één kind, Alicia. Gabriel heeft twee oudere zussen Sonia en Andrea.
Aurora, onderwijzeres, heeft een karma dat zij zelf ook niet geheel begrijpt. Het lijkt een levenslot dat zij onmiddellijk het vertrouwen van de mensen wekt, waardoor ze de behoefte voelen hun hart bij haar uit te storten en haar allerlei gedenkwaardige episoden uit hun leven te vertellen. Het zijn soms geheimen die nog nooit aan een ander zijn onthuld. Ze worden wel aan Aurora verteld. Iedereen biecht haar altijd alles op, iedereen houdt van haar en is dankbaar voor haar begrip en voor haar liefdevolle, troostende manier van luisteren. Zo was de jonge filosofiedocent Gabriel destijds voor haar gevallen.
Het was een spontaan idee van Gabriel geweest om na lange tijd, ter ere van ma’s tachtigste verjaardag de hele familie weer eens bij elkaar te brengen. Een mooie gelegenheid om terloops alle wederzijdse oude en kleine schulden in te lossen en alle grieven uit de weg te ruimen die ieder van hen hartstochtelijk koesterde, of liever gezegd: oppotte. Het waren kwade herinneringen, nog vaak van voordat zij het ouderlijk huis hadden verlaten, die hen bijna op voet van oorlog hadden gebracht.
Hun ouders waren in 1966 getrouwd. De kinderen Sonia, Andrea en Gabriel werden met tussenpozen van ongeveer drie jaar geboren. Gabriel was de enige die, volgens Andrea, lachend ter wereld was gekomen en nooit heeft gehuild omdat hij nooit enige reden voor tranen had. Andrea huilde daarentegen heel veel en niet voor niets, zoals zij vertelde aan het luisterend oor van Aurora. Voor Sonia was het ook niet gemakkelijk geweest, zij had ook veel gehuild, maar mazzelde, wederom volgens Andrea, dat ze met Horacio trouwde. Sonia was een bofkont met haar Horacio.
Nogmaals volgens Andrea, was Horacio liever met Andrea getrouwd of eventueel zelfs met haar moeder. Maar Andrea was nog maar dertien jaar en haar moeder voelde zich te oud. Vader was inmiddels in 1980 overleden. Toen hij nog leefde werd er wél gelachen en plezier gemaakt, maar na zijn dood deed de droefheid haar intrede in het huis.
Nadat Sonia en Horacio twee dochters hadden gekregen scheidde Sonia en begon aan een nieuwe relatie met Roberto. Hij was een hele verbetering. Alleen al omdat Roberto niet als Horacio meende dat een naakte vrouw slechts een verklapte goocheltruc was.
Andrea bleef alleen, net als hun moeder toen zij weduwe was geworden.
Over het huwelijk van Gabriel en Aurora lag een schaduw, want hun dochter leed aan een ernstige ziekte die ergens in het spectrum van autisme gediagnosticeerd moest worden. Bovendien bleek Gabriel, net als Horacio, ook een andere man dan Sonia en Aurora als echtgenotes hadden voorzien.
Jarenlang had Aurora van iedereen de eindeloze stroom familieverhalen aangehoord en elk van hen de passende bijval en troost gegeven. Toen Gabriel het in zijn hoofd kreeg een verjaarsfeestje voor hun moeder te organiseren, probeerde ze haar man uit alle macht daarvan af te brengen. Zij voorzag groot onheil. Toch pakte Gabriel zijn telefoon en belde de beide zussen om hen voor het idee te porren.
Auteur
Luis Landero (1948) is een grote naam in de Spaanse literatuur. Zijn negen romans zijn meermalen bekroond en in talloze landen uitgekomen. In Nederland verscheen eerder Ridders van fortuin.
In Aurora worden de verhalen van alle psychopathische gezinsleden gaandeweg steeds verschrikkelijker. Vooral de ontboezemingen van Sonia over haar desastreuze huwelijk met Horacio snijden door het hart, als ze vertelt waarom ze haar ex nooit meer wil zien en zeker niet op een familiefeestje.
Met deze spectaculaire vertelling maakt Landero zijn reputatie volledig waar. Hij schetst zonder omhaal een familiegruwel waarbij de personages elk perspectief op verbetering van hun leven verliezen en zelfs Aurora vraagt: ‘Hallo! Loop ik zo goed naar de toekomst?’
Een superieure roman over een gederailleerd gezin. .
Luis Landero – Aurora. Vertaald uit het Spaans (Lluvia fina) door Arie van der Wal en Eugenie Schoolderman. ISBN 978-90-284-5064-6, 240 pagina’s, € 22,99. Amsterdam: Wereldbibliotheek 2021.