Vrouwenverkrachter
Verspreid over Amsterdam is een serie-aanrander actief. Hij schroomt niet een mes in zijn slachtoffers te zetten.
Alexandra is zijn zesde slachtoffer, maar is het ook zijn laatste? Ze trilt van angst terwijl de kabelbinders in haar huid snijden. Hij duwt haar tegen de muur en omklemt haar gezicht met zijn handen. Ze durft zich niet te verroeren, maar kan dit ook niet. Al zou ze het willen.
‘Gedraag je of ik doe je nog meer pijn.’
Bij Alexandra stromen de tranen over haar wangen als ze het silhouet van een mes ziet. Ze kan geen kant op. Ontsnapping is niet mogelijk. Ze probeert naar het ‘screammasker’ van haar belager te grijpen, wat niet lukt. Ze zakt weg.
Drie dagen daarvoor pakte hij de zeventienjarige Anna. Toevallig werkt haar neef Luuk bij de Amsterdamse zedenpolitie. Omdat hij weet welk een impact een verkrachting heeft, spoedt deze zich met zijn collega Demi naar het Slotervaartziekenhuis waar Anna is opgenomen. Het arme kind zit onder de blauwe plekken. Luuk stelt alles in het werk om bewijsmateriaal veilig te stellen. Zijn nichtje zou wel eens het vijfde slachtoffer kunnen zijn van een serieverkrachter die Amsterdam onveilig maakt. De politie tast nog steeds in het duister waar ze de zedendelinquent moeten zoeken. De meisjes die werden aangerand, mishandeld en verkracht, durven nauwelijks aangifte te doen. Ze zijn doodsbang voor vergelding.
Wat ze vertellen wijst niet op een strikte modus operandi. Het zou gaan om een sterke man in zwarte kleding die de meisjes vastbindt en laat douchen als hij ‘klaar’ is.
Op aandringen van Luuk doet Anna in elk geval wel aangifte. De politie loopt alles na in de hoop DNA-sporen te vinden.
Als de belager zich uit de voeten heeft gemaakt, doet Alexandra ook aangifte. Dit ondanks de bedreiging dat ze het uit haar hoofd moet laten de politie erbij te halen. Dan zal ze ervan lusten!
De verkrachter houdt woord. Midden in de nacht breekt hij in bij Alexandra. Ze wordt wakker en schrikt zich rot, als de man met het masker haar met tape vastbindt. Hij lijkt razend van woede en haat.
Auteur
Lois Blommestein debuteert na verschillende jeugdboeken met de thriller Gedraag je. Hierin zet de politie niet alleen alles op alles om een aanrander te pakken, maar ook wordt alles uit de kast getrokken om de slachtoffers de juiste hulp te bieden. De meisjes zijn erg getraumatiseerd en het is daarom moeilijk bewijsmateriaal te verzamelen om hun belager in te kunnen rekenen. Met schaarse aanwijzingen zoeken de rechercheurs naar een spoor.
Zijn er bepaalde connecties tussen de zes slachtoffers? Lijken ze op elkaar? Kennen ze elkaar?
Vaak zijn aanranders bekenden van hun slachtoffers, dus zijn er allerlei verdachten. Dat maakt de speurtocht natuurlijk buitengewoon spannend. Is het een familielid? Iemand uit hun vriendenkring, een collega van hun werk, een leraar of studiegenoot?
Alexandra wordt in warme dekens op de brancard gelegd en met de ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. Haar kleren zijn doorgeknipt en ze heeft snijwonden.
Agent Demi neemt haar hand. ‘Het is goed, je bent veilig. Niemand kan je meer pijn doen.’ ‘Ik wil niet alleen zijn,’ fluistert Alexandra.
Een thriller die werd geschreven als aanmoediging om altijd aangifte te doen bij seksueel molest.
Lois Blommestein – Gedraag je. ISBN 978-94-643-5081-4, 260 pagina’s, € 18,96. Brave New Books 2021.