Een doldwaas avontuur
Ten tijde van de Duitse bezetting veroorzaakt de klopjacht naar de dader van een moord hilarische situaties.
Samen met zijn broers baat André Bastien de filmzaal Luxor te Eeklo uit, waar de Duitsers regelmatig een film komen kijken. In een van de filmzalen staat een gerestaureerde zeppelin. De sporen van een moord op een Duitse sergeant leiden naar de filmzaal en de klopjacht naar de dader wordt ingezet, hetgeen een hoge snelheidstrein vol bijzondere personages bijna laat ontsporen.
Auteur
Filip Bastien (Eeklo, 1962) behaalde een bachelorsdiploma informatica aan de KU Leuven. Hij werkt als systeembeheerder en woont met zijn vrouw, Annie Six, in Werchter. Filip is ook oprichter van het Kunstenplatform Groot-Rotselaar. Hij startte met zijn schrijversactiviteiten op achtenveertigjarige leeftijd.
Met zijn debuut, de historische roman ‘Winteruren’ gaf hij de slachtoffers van het nazi-‘opvangkamp’ Breendonk een gezicht. Het boek won de Indie Award (literaire prijs voor auteurs die niet bij een uitgeverij zijn aangesloten) voor het meest memorabele personage. Het boek kwam ook op de shortlist voor beste roman 2018, zowel voor de jury- als voor de publieksprijs.
Door zijn debuut heeft Filip al heel wat kennissen en volgers. Hij werd bijvoorbeeld geselecteerd, naast bekende auteurs als Lucinda Riley, Lize Spit en Diane Broeckhoven, voor een kort verhaal in het succesvolle Boekenjagersboek, dat het lezen promoot in Vlaanderen.
Het verhaal wordt verteld door het hoofdpersonage André Bastien – de vader van Filip. Bij vlagen schakelt de schrijver naar de alwetende verteller. Als toeschouwer neemt de lezer kennis van Andrés gezinsleven, de omgang met broers en zus, moeder, grootvader alsmede oude en nieuwe vrienden en vijanden.
De schrijfstijl is spitsvondig, gevat, taalvaardig en de vaart zit er flink in. De namen van de Duitsers zijn hilarisch.
De barman schenkt een bierglas vol. ‘André, heb je het al gehoord van die sergeant, Theodor von Heuschnupfen? Daar komt rottigheid van.’ Hij schuift het glas naar me toe, leunt voorover en dempt zijn stem. ‘Naar het schijnt zoeken ze iemand die Belga’s rookt.’
Om het thema oorlog te gebruiken voor een absurde roman is behoorlijk gewaagd en zelfs riskant. Toch wordt door de levendige verteltrant en de beeldend beschreven scenes het ongeloofwaardige haast aannemelijk, al vliegt Bastien wat mij betreft soms uit de bocht. Een waarschuwing voor overgevoelige zieltjes is op zijn plek.
Ik werp een blik in het toilet en proest het uit: het hoofd ligt op een bedje van drek, overgoten met een crème brûlée van Luitenant-chocolade.
Op ongeveer iedere pagina gebeurt er veel met meerdere personages, waardoor ik regelmatig moest teruglezen, maar door de hoeveelheid subtiele taalgrapjes was dat geen straf. Ik schoot regelmatig in de lach. Het verhaal leest als een slapstick en bepaalde fragmenten deden me denken aan een avonturenroman voor ‘grote jongens’.
Nog voor mijn woorden koud zijn, hoor ik een schreeuw. Ik kijk om en zie hoe een van de kistdragers op de grond valt. Rauwe kreten uitstotende, grijpt hij naar zijn enkel. De kist met het geld schuift van de brancard af en belandt naast de ongelukkige in het gras.
‘De laatste zeppelin’ is enig in zijn soort. Ik heb genoten!
Filip Bastien – De laatste zeppelin. ISBN 978-90-832-0288-4, 199 pagina’s, € 18,95. Westerlo (B): Uitgeverij Phoenix Books 2022.