‘Zie je iets, zeg dan iets’
Tientallen losse eindjes vormen misdadig verhaal.
Als Amy uit de universiteitsbibliotheek komt ziet ze tot haar onaangename verrassing dat de straat bedekt is met een laagje sneeuw. En dát terwijl ze dunne flatjes draagt. Ze glibbert, krijgt ijskoude voeten, ze wil snel naar huis. Maar als ze van de stoep afstapt, glijdt ze uit en wordt aangereden. Tenminste, dat denkt men.
Angela Rizzoli, de moeder van rechercheur Jane, is ongelooflijk nieuwsgierig. Onder het motto ‘de buurt veilig houden’ begluurt ze haar buren, ontdekt ze verborgen kwaad in haar straat en trekt haar conclusies. Daarop belt ze meteen de politie, getrouw aan het motto van Hermandad: ‘Zie je iets, zeg dan iets’. Ook als haar buurmeisje Tricia wordt vermist komt ze meteen in actie.
Dochter Jane houdt zich met collega Frost en patholoog-anatoom Maura Isles intussen bezig met een moord op de 52-jarige verpleegkundige Sofia Suarez. Iedereen hield van haar. Behalve haar moordenaar en die had daarbij ook nog eens speciale interesse voor haar laptop getoond. Waarom? De collega’s in het ziekenhuis, inclusief IC-baas dokter Mike Antrim -vader van Amy – tonen zich geschokt. Sofia had Amy verpleegd. Had dat feit met haar dood te maken? De ene vraag roept de andere op.
Angela is verontwaardigd dat dochter Jane zich niet met moeders telefoontjes bezighoudt. Ze ontdekt immers allerlei ongerief in haar wijk, waarom wordt daaraan niet met voorrang gewerkt? Nu heeft ze ook weer nieuwe buren, de Greens, die zich hoogst verdacht gedragen en zich lijken op te sluiten in hun huis. Ze wil dat Jane haar collega’s opport. Maar die zijn veel te druk doende met de hervonden inhoud van Sofia’s laptop. De vermoorde vrouw hield zich naast haar werk in de verpleging met geheimzinnige dingen bezig die zich niet binnen de stadsgrenzen afspeelden. En merkwaardig genoeg loopt er nu opeens een lijn naar een andere zaak. Terwijl Jane Rizzoli naar oplossingen speurt, neemt het aantal vragen alleen maar toe.
Auteur
Tess Gerritsen (1953) is ondanks haar Nederlandse achternaam van Chinees-Amerikaanse afkomst. Ze studeerde medicijnen en werkte als internist. Tijdens haar zwangerschapsverlof begon ze romantische thrillers te schrijven en die vormden de aanloop tot haar succesvolle schrijverscarrière. Ze debuteerde in 1986 met Call after Midnight (Dood op de hielen).Inmiddels schrijft ze fulltime en heeft tientallen titels op haar naam. Haar boeken verschijnen in veertig landen.
Haar serie misdaadromans met rechercheur Jane Rizzoli en patholoog-anatoom Maura Isles is voor televisie verfilmd. Dit is het veertiende deel dat over het succesvolle duo verschijnt.
‘Luister naar mij’ is een misdaadroman als een gevlochten papieren matje: er zijn tientallen gekleurde strookjes papier, er is één matje met smalle knipgaten en als alle gekleurde strookjes op de juiste manier in het matje worden gevlochten verschijnt er een logisch, mooi schilderij. Vergissingen leiden tot een onontwarbaar geheel.
Op die manier vlecht Tess Gerritsen haar verhaal, met allemaal verschillende lijnen die elkaar raken en dan een eenheid vormen. Knap, om zó tot in de perfectie een roman op te bouwen.
Eén puntje van kritiek, niet op Gerritsen, maar op de uitgever of vertaler. Op de kaft wordt mede-misdaadauteur Karin Slaughter geciteerd. Op zich een hele eer, ware het niet dat uitgerekend in dit, als aanmoediging tot kopen bedoelde citaat een lelijke vertaalfout staat: ‘In deze thriller is niemand wie ze lijken te zijn’. Niemand is niets en daarmee nooit meervoud. Er had moeten staan: ‘In deze thriller is niemand wie hij lijkt te zijn’. Schoonheidsfoutje. Jammer.
Het doet aan de inhoud van het boek niets af. Gerritsen heeft ook van deze veertiende Rizzoli – Isles een puntgave misdaadroman gemaakt.
Tess Gerritsen – Luister naar mij, vertaald uit het Engels (Listen To Me) door Els Franci – Ekeler. ISBN 9-789-0443-644-93-9, 301 pagina’s, €23,99. Amsterdam: The House of Books 2022.