Geluk hangt aan een zijden draadje
Stinkend voorgoed tot zwijgen gebracht.
Als hoofdinspecteur Vasco die nacht niet had liggen woelen in bed omdat hij de slaap niet kon vatten, terwijl naast hem zijn geliefde en inspecteur Linda diep onder zeil was, zou hij zijn bed niet zijn uitgegaan in het holst van de nacht. Dan had hij niet in zijn werkkamer naar buiten staan kijken… en dan was hij daar geen getuige geweest van een akelig tafereel. Het leek wel of er bij zijn buren aan de overzijde iets gruwelijks plaatsvond. Het zou hardhandige seks kunnen zijn, maar voor hetzelfde geld gebeurde er écht een moord. Hij kon het niet goed zien door de kieren van het gordijn. Maar de ‘voorstelling’ was gauw afgelopen, de overburen leken hem in de gaten te hebben en sloten de gordijnen. Nou ja, als er écht iets naars was gebeurd, hoorde hij het wel. Dan zou er wel melding van worden gedaan op het bureau.
Als Herman Smolders als kleine jongen niet was gegrepen door de Mechelse herder van de buren, dan zou hij niet zo misvormd zijn geraakt. De kwaadaardige hond had hem in zijn gezicht gebeten, de jongen was daarna talloze malen geopereerd, maar alle kundigheid van transplantatiechirurgen daargelaten was het nooit meer goed gekomen. Hij moest verder leven met een verschrikkelijk litteken over de gehele linkerzijde van zijn gezicht. Het had de rest van zijn leven bepaald. Hij kreeg weliswaar maandelijks een financiële bijdrage, smartengeld, van de verzekering, maar dat was het. Hij kon geen baan krijgen met dit uiterlijk, vrienden had hij niet. En een vrouw kon hij wel helemaal vergeten. Het maakte hem eenzaam en verbitterd. Hij wandelde in het park, liefst als het schemerig was. En tijdens zo’n wandeling zag hij opeens dat er op het eiland in het kleine meer dingen gebeurden die niet klopten. Avontuur. Dát zou hij eens goed gaan uitzoeken. Hij chatte sinds kort met een vrouw, Julie. Nú had hij haar iets bijzonders te vertellen. Leven in de brouwerij, eindelijk. Maar Julie vindt dat gespeur maar niets. Hééft ze een beginnende relatie, haalt hij gevaarlijke dingen uit.
Deze twee gebeurtenissen komen samen in deze misdaadroman. Daarbij is niet alleen het kleine stadje Genk plaats van actie, maar ook het Tsjechische Karlovy Vary, waar Vasco naar toe wordt gestuurd om een kijkje te gaan nemen. Dat is bepaald geen overbodig tripje.
Auteur
Camille Jacobs (1953) werd geboren in Hasselt (B). Hij had een aantal bedrijven in het Belgische Houthalen. Na zijn pensioen voert zijn zoon de directie. Camille besloot misdaadromans te gaan schrijven. Hij debuteerde in 2019 met Wraak. Hij schreef gestaag door en produceerde ieder jaar een boek. Dit is inmiddels zijn vijfde. Zijn volgende thriller wordt – achterin dit boek – al aangekondigd: De laatste opdracht’.
Jacobs schrijft vlot, heeft af en toe de neiging wat belerend te zijn, maar daar valt mee te leven en te lezen.
De auteur geeft zijn eigen boeken uit. Een goede corrector zou geen luxe zijn geweest, dat zou het boek professioneler hebben doen overkomen,.
Desondanks, een vlot verhaal.
Camille Jacobs – Zeventien. ISBN 978—94-6437-393-6, 348 pagina’s, € 24,00. Enschede: Boekengilde 2022.