Haar topsportleven en haar tragische dood
Eerbetoon en zoektocht naar de waarheid.
Ingrid Visser was een echte topsporter, ze speelde 514 interlands in het nationale volleybalteam, een absoluut record dat geen ander ooit evenaarde. Vijf keer deed ze mee aan het WK, negen keer aan het EK en eenmaal aan de Olympische Spelen, een droom die ze al als jong meisje had. Ooit zó goed worden in haar sport dat ze dát doel zou bereiken.
Ze ging al als jong kind op volleybal en had een absoluut talent voor deze sport. Toen ze ook nog eens meer dan gemiddeld lang werd, ze bereikte – na groeiremmers – de 1.90 meter, was dat een extra pre. En ze was ambitieus, oefende tot ze ‘een ons woog’ om bepaalde grepen en worpen onder de knie te krijgen. Ze wilde niet gewoon goed zijn, ze wilde de allerbeste zijn. En dat werd ze. De sportwereld liep met haar weg. Ze groeide uit van een bleu meiske tot een sociale, vrolijke sporter. Op haar kleding stond nummer 15, later stond daar een streep onder, het teken van de leider. En toch, ondanks haar glanzende carrière, kennen de meeste mensen haar niet als sporter, maar als Ingrid Visser, het meisje dat in 2013, samen met haar vriend Lodewijk Severein, in Murcia in Spanje werd vermoord.
Nadat Ingrid en Lodewijk in Nederland als vermist waren opgegeven – ze gaven geen reactie op hun telefoons, terwijl zij belangrijk nieuws zouden hebben – werd in Spanje een zoekactie gestart. Er begonnen de wildste verhalen de ronde te doen en nadat de lichamen van de twee geliefden waren gevonden in een citroenboomgaard werden die verhalen steeds afschuwelijker. Alles wat de Spaanse kranten schreven verscheen ook hier in de pers, details waarover de politie geen enkele mededeling deed, maar die hier vol sensatie werden opgedist alsof het ergste nog niet genoeg was.
Auteur
Willem Held (1963) was ooit sportleraar en volleybalde jarenlang in de eredivisie. Begin jaren negentig stapte hij over op de journalistiek en kwam terecht op de sportredactie van De Telegraaf. Daar schrijft hij vooral over tennis, atletiek, volleybal en schaatsen. Sinds 1992 woonde hij nagenoeg alle Olympische Spelen als verslaggever bij. Samen met Willem Held schreef hij in 2012 Sportief met diabetes.
Held vond dat het tijd werd de zaak eens van sensationele franje te ontdoen. Als mede-volleyballer wilde hij de absolute sportvrouw Ingrid Visser eren, maar ook het verhaal vertellen van haar leven en toekomstverwachtingen. Visser was eerder getrouwd en hing nog halverwege haar scheiding die nooit officieel werd uitgesproken, maar met Lodewijk Severein hoopte ze oud te worden en kinderen te krijgen. Het groeiremmende middel dat ze als jonge tiener kreeg maakte een zwangerschap problematisch, ze zocht andere wegen Toen zij en Lo naar Spanje gingen, zou ze in Murcia ook een echo krijgen, ze was nét zwanger tot hun beider vreugd.
Willem Held interviewde haar vriendinnen, medesporters, trainers, haar broer Yoeri, hij kreeg van Ingrids moeder Patsy Visser dagboeken en plakboeken te lezen, en vroeg 34 mensen het hemd van het lijf om een vinger te krijgen achter de dramatische gebeurtenissen in Spanje. Indrukwekkend. Hij heeft met dit boek eindelijk de waarheid boven tafel gekregen en Ingrid Visser de eer gegeven die haar toekomt. Dit is een boek dat klinkt als een klok, ook heel boeiend voor mensen die niet erg sport-gericht zijn. Want niet alleen de punten tellen, de mens speelt de boventoon.
Willem Held – Ingrid Visser, haar sportleven en haar tragische dood. ISBN9-789-048-8655-43, 302 pagina’s, €22,99. Amsterdam: Uitgeverij Inside 2023.